Κι ενώ η Ελλάδα καίγεται, στο παρά πέντε έχασε το υπουργείο η Μαλάμω. Ξέρετε, η καλλιτέχνις που τραγουδούσε την επιτυχία “Έξω απ’ τα δόντια” στις εκπομπές της Ανίτας. Η άλλη καλλιτέχνις, εκείνη που καρακαηδονοκελάρυζε το σουξέ “Πού είναι ο Βάγκνερ πού είναι ο Πουτσίνι, πού είν’ όλοι εκείνοι…” δεν βολιδοσκοπήθηκε καν εν όψει ανασχηματισμού, αποκλειόμενη πολύ νωρίς καθότι υπήρχαν πληροφορίες ότι συναγελάζεται με στελέχη της αριστεράς πλατφόρμας. Μήτε ο Κάτμαν, επειδή ψήφισε μια φορά Πασόκ και είχε μπει υποψήφιος μια άλλη με τους γυμνιστές του Βεργή.
Τι άλλο θα ζήσω Θεέ μου!
Επίσης απόψε είδα κατοίκους των καιομένων περιοχών να διώχνουν ως ανεπιθύμητο τον κ. Λαφαζάνη που έτρεξε να κάνει δηλώσεις σούρνοντας μαζί του τα κανάλια, πάνω στον τόπο του δράματος. Απόλαυσε την… υποδοχή κι έφυγε κακήν κακώς.
Όχι, όχι, όχι, δεν το πιστεύω.
Ήξερα ότι στις περιπτώσεις ακραίων καιρικών φαινομένων και καταστροφών, αυθόρμητα “αγανακτισμένοι πολίτες” έδιωχναν τους δεξιούς πολιτικούς ως ανεπιθύμητους, τους φώναζαν ότι το κράτος είναι ανίκανο και κατόπιν το διατυμπάνιζαν τα κανάλια. Άλλαξε κάτι;
Αν δεν ήταν τόσο μεγάλη η καταστροφή, πολύ θα το γλεντούσα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.