Ελάτε ρε κουτά! Θα κουτσοπορευόμαστε και αύριο. Δεν ακούσατε δηλώσεις πρωθυπουργικές; Θα πέσει χρήμα στην πιάτσα (στις τσέπες των νονών της πιάτσας), θα λιγδώσει το άντερο, μην ακούτε τα χαζά. Τα ίδια έλεγαν και πριν εκατό χρόνια για έναν κομήτη, τα έψαξα στις εφημερίδες της εποχής. Οι άνθρωποι προετοιμάστηκαν για την καταστροφή, μετέλαβαν, φιλιώσανε οι οχτροί, φάγανε το παστό από τα λαΐνια μην πάει χαμένο, ήπιανε μέχρι σκασμού, γλέντησαν αποχαιρετιστήρια και κατόπιν …πουφ! Την επομένη, ανακουφισμένοι, ξαναγύρισαν στο μαγγανοπήγαδο. Ε, κάπως έτσι θα πορευτούμε και μείς, αναμασώντας ιστορίες από την εποχή που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα (τραγούδι είναι, μην το παίρνετε τοις μετρητοίς).
Βγήκα μια βόλτα στα μαγαζιά, θλίψη. Κάτι ψιλά πήρα, πολύ ψιλά, μαζί κι ένα λελουδικό, το κόκκινο των Χριστουγέννων, έτσι προς τάχαμου δήθεν για κλίμα εορταστικό.
Σάββατο λίαν πρωί σαλπάρω, θέση υπάρχει στο πλοίο, ακούω προτάσεις. Σύνδεση δεν θα έχω δίπλα στο τζάκι, θα κουτσομπαίνω στα κλεφτά όποτε η περίστασις το επιτρέπει, αν με πάρουν χαμπάρι πως πάω επίσκεψη για να μπω στο φέις μπουκ, θα φάω κλωτσιές αντί μελομακάρονου. Στοίβα τα κούτσουρα κάτω από τη σκάλα, σχάρα υπάρχει και περιμένει, χόρτα να δούμε πού θα βρω. Τζοχοί και ραδίκια βουνού το καλύτερο μείγμα, τσεκαρισμένο. Ελπίζω να μην κουβαλήσω πάλι μαζί το μισό σπίτι, παρά μόνο τα απαραίτητα. Έτσι και αλλιώς δεν θα κάνω τις φοβερές εξόδους. Α, δεν σας είπα. Σκεφτόμουν χθες έτσι χαιρέκακα πως το μόνο καλό της κρίσης είναι που πια γιορτάζουμε ανθρώπινα και δεν ακούω ξανά εκείνες τις ανοησίες περί ρεβεγιόν, ταμπλντότ και κάτι τέτοιες αναγούλες νεοπλουτίστικες. Αυτό, θα το ξομολογηθώ, το χάρηκα. Α, το ψέμα δεν το θέλω.
Έχω κι ένα ηθογραφικό διήγημα χριστουγεννιάτικο, διαπραχθεν προ εικοσαετίας και περιπλέον, δεν ξέρω αν θα σας το εκσφενδονίσω κατακέφαλα από εδώ. Είναι μεγάλο, μην σας ξελιγώνω πια, στο τέλος θα βαρεθείτε και θα πηγαίνουν όλα ντούκου. Θα δούμε. Ίσως να το στείλω αποκλειστικά στους πολύ μαζοχιστές.
Τώρα τι μου ήρθε να πεθυμήσω μέσα στην παγωνιά! Αυτό που τρώμε στην εξωτική Αγουλινίτσα παραμονή Χριστουγέννων ξημερώματα, όσο απέξω τα παιδιά νιαουρίζουν τα κάλαντα. Τηγανόψωμο. Ζυμώνουν οι νοικοκυρές τα χριστόψωμα κι ένα κομμάτι από το ζυμάρι, μόλις έχει φουσκώσει πια, το κόβουν μακριά κομμάτια σαν δάχτυλα και το ρίχνουν στο καυτό λάδι να τηγανιστεί. Το τρως ζεστό με πετιμέζι. Άκου τώρα τι μου ήρθε βραδιάτικα με άδειο ψυγείο!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.