Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά με τις Αλκυονίδες ημέρες, να τις περιμένω ή να τις ξεχάσω; Λέω να τις περιμένω. Τόσα αναποδογυρίστηκαν, ήρθε ο κόσμος μας κωλοτούμπα, ας μείνει και κάτι όπως ήταν, μια σταθερή! Να βγει η Αλκυόνη να κλωσσήσει τα αυγά της, να βγάλει αλκυονάκια. Κι εγώ να μπορώ να σκαρίζω στις μακρογυαλιές σαν το σαλίγκαρο μετά τη βροχή, χωρίς να χρειάζεται να κουκουλώνομαι με κουβέρτα καμηλό.
Από αύριο σου λέει σφίγγει το κρύο, σφίγγει ο κλοιός γύρω από τους τοκογλύφους της Θεσσαλονίκης, σφίγγουν οι κώλοι των μισθωτών και συνταξιούχων! Γενικώς σφίγγουν πράγματα. Μόνο η μπεσαμέλ που έφτιαχνε μια φίλη μου προχθές δεν έσφιγγε με τίποτα και την στεναχώρεσα που της είπα την γνώμη μου για το παστίτσιό της. Α, ψέματα δεν λέω σε κάτι τέτοια. Σε ό,τι άλλο ευχαρίστως.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.