Όχι την παλιά καλέ! Την καινούργια, την φρέσκια, την σύγχρονη!!! Την πέτυχα να βρέχει τα ποδαράκια της στα νερά του Πηνειού!
Τοποθεσία: Κοιλάδα των Τεμπών
Χρόνος: Κατακαλόκαιρο, Αύγουστος και ώρα περασμένη μεσημεριανή.
Περιγραφή: Κοπέλα έχοντας περάσει (προ πολλού θα έλεγαν οι κακιές γλώσσες – αλλά απέχω μακράν αυτών) την πρώτη της νιότη, σχετικά ψηλή και σχετικά ζουμπουρλούδα, έχοντας κοκαλάκια (ξέρετε, δεξιά κι αριστερά σαν καλή μαθητριούλα) στο επιμελώς μες-αρισμένο καστανόξανθο μαλλί είχε αναρριχηθεί σε πεσμένο κορμό πλατάνου που βρεχόταν γύρω γύρω με τα νερά του ποταμού και έπαιρνε πόζες για να την βγάλει ο καλός της φωτογραφίες. Η Αστέρω φορούσε άσπρο μακρύ πουκάμισο με μανίκι τριών τετάρτων και ζώνη φαρδιά -φαρδιά και παράξενη- φαρδιά και ασημομεταλλική (;;; συγχωρέστε με αλλά ήμουν μακριά και δεν μπόρεσα να δω) που έφερνε καταπληκτικά προς της Μπουμπουλίνας και κάτωθεν αυτών γυαλιστερό μαύρο κολάν (επίσης τριών τετάρτων ώστε να ταιριάζει με το πουκάμισο). Νομίζετε πως τελείωσε η περιγραφή; Όχι δα! Το ωραίο ήταν το πιο κάτω! Τα παπουτσάκια της καλέ! Που πήγε ο νους σας;;; Τα είδα εκεί κοντά στον καλό της να την περιμένουν να τελειώσει την φωτογράφηση: Πέδιλα (μέχρι εδώ όλα καλά), ψηλά να σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι πως στέκει πάνω τους, καφέ του δέρματος (ξέρετε, μοιάζει αλλά δεν είναι) και το τακούνι… αχ αυτό το τακούνι!!! Να ήταν δώδεκα πόντους; να ήταν εικοσιτέσσερις;;; ότι και να μου πείτε θα το πιστέψω! Τόσο μεγάλο! Μεγάλο και χρυσό!!! Μάλιστα χρυσό! Χρυσό να το βλέπεις και να βγάζεις τη χρυσή, χρυσό και να πέφτει ο ήλιος πάνω του και να λες τυφλώνομαι, χρυσό και να λες τι κάνει εδώ τούτο το ζαβό εν μέσω τουριστών, αλητοτουριστών και λοιπών διόλου χρυσοστόλιστων προσκυνητών και οδοιπόρων;;; Τι έκανε; Φωτογραφιζόταν (το είπαμε), από τον καλό της (κι αυτό το είπαμε), αυτό που δεν είπαμε ήταν το πως ήταν ο συνοδός αυτού του -ήθελε να είναι αλλά δεν ήταν- αιθέριου πλάσματος. Ήταν λοιπόν στην ηλικία της, σχετικά κοντός, γεμάτος για τα καλά με ειδική θέση έμπροσθεν αυτού για να χωράει το ταψί με τον μπακλαβά, τόσο ώστε το μπλουζάκι να αφήνει άνετα το αεράκι να του χαϊδεύει όοοοοοοοολη την κοιλίτσα, σορτσάκι ζαχαρί μια χαρά και κάτω από αυτό σαγιονάρες ασορτί. Και η Αστέρω παιδιά μου τι καμώματα να κάνει στην φωτογραφική του ανθρώπου, τι τσαλιμάκια, τι κουνήματα… Πήγε και ένας τουρίστας να βγάλει φωτό τις φίλες του που καθόντουσαν απέναντι και η Αστέρω νατην! Πρώτη του στήθηκε τόσο σίγουρη πως εκείνην και μόνο εκείνην φωτογράφιζε! Και να βουτήξει τα ποδάρια στο ποτάμι, με μικρά και προσεκτικά βηματάκια, τιπ ταπ, τιπ ταπ και να σηκώνει και το κολάν να μην βραχεί (και πως να βραχεί καλή μου γυναίκα που το νερό έφτανε στους αστραγάλους και το κολάν το είχες φτάσει αφαλό) και δώστου από δω φωτό και δώστου και από λίγο πιο κει… και τη χαριστική βολή μου την έδωσε όταν πήγε δίπλα στον καλό της για να ελέγξει τις φωτογραφίες που της τράβηξε!!!!!!! Τι λέτε καλέ μανδάμ!!! Άραγε θα τον κυνηγούσε με την τακούνα να του τις βρέξει αν δεν ήταν καλές;;; Αχ τι κρίμα να κουραστώ να ξεκουράζομαι και να μην δω τι έγινε στη συνέχεια!
ΟΡΑ