“Πού πιστεύεις;”
“Πιστεύω στη γιαγιά μου”.
Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους σκέφτομαι την γιαγιά μου, την καλοκαρδοσύνη της και την ανοιχτωσιά της.
Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στην αγάπη και στο «για πάντα» σκέφτομαι τη γιαγιά μου και τον παππού μου . Ο παππούς μου, μου έλεγε «ποντίκω μου, να βρεις τον άνθρωπο που θα κρατάτε το χέρι ο ένας του άλλου και θα είστε δυνατοί μαζί να ξεπεράσετε τα πάντα. Εγώ χωρίς τη γιαγιά σου δε θα ζούσα».
Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στην αλήθεια και στο «μαζί» ονειρεύομαι τη ζωή της γιαγιάς και του παππού μου και παίρνω δύναμη.
Όσους σκατανθρώπους κι αν γνωρίσω, όση ψευτιά, κακία, μιζέρια κι αν συναντήσω πάντα θα έχω τη γιαγιά μου και τον παππού μου να μου θυμίζουν ότι η καλοσύνη κάνει θαύματα και η αγάπη τα γιατρεύει όλα.
Στα εύκολα, στα δύσκολα, στις πολύπλοκες σκέψεις, στα αδιέξοδα θα τρέχω πάντα στην αγκαλιά της γιαγιάς μου και θα μιλάμε για τον παππού μου ο οποίος της λείπει πολύ κι εμένα άλλο τόσο.
Όταν λοιπόν με ρωτάνε που πιστεύω ,λέω στη γιαγιά μου,στον παππού μου και στο για πάντα τους.
Σ’αυτο που όσο τσακωνόντουσαν άλλο τόσο γελούσαν και αγαπιόντουσαν.
Σ αυτό που άλλαξαν δυο ηπείρους και ξεπέρασαν τα πάντα μαζι.
Σ’αυτο που μια μέρα πριν τους χωρίσει ο θάνατος έλεγαν «σαγαπω» ο ένας στον άλλον.
Σ’αυτο που εκείνος ενώ ξεψυχούσε στο νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες, μου ψυθίριζε με όση δύναμη είχε «να έχεις την γιαγιά χαρούμενη» κι εγώ δεν δεχόμουν ότι θα την αφήσει μόνη της.
Εκείνη μιλάει στην φωτογραφία του 9 χρόνια τώρα, εκείνος είμαι σίγουρη ότι μας βλέπει ενωμένες και χαμογελάει.
Η αγάπη και οι άνθρωποι μας είναι το μόνο που έχουμε. Μην το ξεχνάμε όσο ανεξάρτητοι κι αν νιώθουμε. Μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά, “μαζί” μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Πόσα χρόνια ήσουν με τον παππού;
Πολλά χρόνια. Από τα 17 μου, μέχρι που πέθανε. Και πρέπει μαζί να πεθάνουμε. Άγιος άνθρωπος ήταν ο Ανδρέας μου. Άγιος. Να είναι καλά εκεί που είναι και να με περιμένει. Θα τον συναντήσω εκεί πάνω και θα τα πούμε. Να δω τι κάνει και να του πω αν έχει κάνει τίποτα αταξίες. Εδώ δεν έκανε, μπορεί να κάνει εκεί. Πολύ καλός άνθρωπος. Και τώρα κάθε βράδυ κάνω τον σταυρό μου και τον μελετάω. Και λέω, Θεέ μου να είναι καλά εκεί πάνω.