Α, δεν ξαναπαίρνω πουλόβερ, κασκόλ & λοιπά αξεσουάρ ψύχους, δεν έρχεται ο καιρός τους ποτέ. Καλά κάνω κι έχω ένα μπαούλο μαγιώ, βερμούδες, πετσέτες θαλάσσης, τσάντες, γιαλιά, μπιχλιμπίδια χειρός-λαιμού. Θα κλείσω & την ξαπλώστρα με το χρόνο, στην Ελλάδα ζούμε. Τελικά θα κόψουμε την βασιλόπιτα με τα κοντομάνικα.
Ένα “Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνουν“, να το ξεχάσετε. Πάνε αυτά. Κοντοβράκια πλέον, εξώπλατα, μαγιώ, χαϊμαλιά, λινά χρώματος τυρκουαζ & περτικαλί, τέτοια. Τα παιδάκια θα λεν τα κάλαντα με τις βερμουδίτσες, θα κρατούν σωσίβια & μάσκες θαλάσσης αντί σκουφιά & κασκόλ. Μόνο τα μελομακάρονα θα κρατήσουμε ως ανάμνηση των παλαιών εθίμων.
Μην σας πω ότι μπορεί κι εκείνα να τα αντικαταστήσουμε με εκμέκ παγωτό & με φέτες καρπούζι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.