Κρυφοσυνεδριάζουν, σου λέει, αυτοί του πασόκ και λένε τα δικά τους. Ποιόν θα προωθήσουν στην καρέκλα, πώς θα αναδειχθούν άσπιλοι κι αμόλυντοι από τα κύματα λατρείας του λαού, πώς θα μουντζουρώσουν κάτι παραγράφους εκεί στο Ε9, τέτοια. Έβλεπα χθες μια πολιτική (πασοκική) εκπομπή, έχουμε κι εμείς τα βίτσια μας. Διέκρινες την αγωνία στο μάτι της κας Χριστοφιλοπούλου, νέα πρόσωπα, πάει πια η Βάσω, η Λούκα, η Ελένη Ανουσάκη (που είναι φίλη μου εδώ και πιο γλυκιά από δαύτες). Ένα όμως οφείλω να τους αναγνωρίσω. Ξέρουν να κρατάνε το ενδιαφέρον του κοινού. Μας έχουν σε εγρήγορση. Πετάει κάποιος μια παπαριά και ακολουθεί πλήθος αναλύσεων. Μας εξιτάρουν, απειλούμε πως θα αρπάξουμε τα όπλα, θα πάρουμε τις πέτρες, τα όρη και τα βουνά.
Άρτος (σκέτος) και θεάματα.
Οι άλλοι; Πφφφφφφ! μια σκέτη από γιουβέτσι. Τι να πει για δαύτους ένας συγγραφέας επιθεωρησιακός; κάτι ψιλά εκεί για την Βίσση και μετά; μόνο την περιφρόνηση ξέρουν να κερδίζουν, την απαξίωση. Κρίμα να χαραμίσεις και το γιαούρτι για δαύτους. Μήτε μια γκλαμουράτη λοβιτούρα δεν είναι ικανοί να στήσουν. Ενώ οι πασόκοι, ρε παιδί μου, μάστορες! Γενικώς. Μάστορες και της ψυχολογίας του όχλου! Εξάπτουν τα πλήθη, μιλάνε για τους αγώνες τους (;), μεθάνε όλοι μαζί τον ήλιο, φέσι τον κάνουν. Κι ύστερα οι ψηφοφόροι τους, καυλωμένοι (συγγνώμη, αλλά οι αποδέλοιπες εκφράσεις δεν δίνουν ακριβώς το μεγαλείο) εκφράζουν αυτήν την έξαψη ποικιλοτρόπως. Με σημαίες, με μούντζες, με γιαούρτια και με ταμπούρλα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.