Όχι, μην το παραχέσουμε με τα κομμουνιστικά (συγγνώμη, αλλά η αποκριά επιτρέπει τις χοντράδες), σήμερα δεν κατέβηκα στο Σύνταγμα. Είμαι λιγάκι κρυωμένος, έκλαψα την προηγούμενη με τα χημικά τους, είπα να κάτσω σπίτι. Ν’ ακούσω κανένα σκαμπρόζικο με την Δόμνα Σαμίου, έτσι να παραμυθιαστώ πως έχουμε αποκριά και χαρά.
Είδα λιγάκι ειδήσεις, χάρμα οι δημοσκοπήσεις. “Ένα μ’νί παινεύτηκε σ’ ανατολή και δύση…” τραγουδά η Δόμνα.
Τι σκατά θα ψηφίσω; Απ’ την Κική κι απ’ την Κοκό ποια να διαλέξω; Τους εξετάζω αποδώ, τους αναποδογυρίζω αποκεί μπας κι είναι τα καλά τους κρυμμένα, πλην… σκατά κι απόσκατα (είπαμε, η αποκριά)! Το πασόκ ρήμαξε πριν κάτι δεκαετίες λάου-λάου τη χώρα, το βοήθησαν οι ενδιάμεσες κυβερνήσεις φιλότιμα, ήρθε ξανά στα πράγματα πριν δυο χρόνια και ανασκολόπησε ότι είχε απομείνει. Μας εξευτέλισε διεθνώς. Το απορρίπτω αναφανδόν. Η πολυκατοικία με τα ρετιρέ τα, πλυσταριά και τα υπόγειά της, έβαλε πλάτη στο ρημαδιό όποτε πήρε το κουμάντο, τώρα έγινε πρωταθλητής στην κωλοτούμπα. Τι να εμπιστευτείς από δαύτους; Αει πααίνετε ρε, χαμένα πράματα. Οι τάχα αριστεροί (5-6 παρέες που δεν χωνεύονται σαν τις κακές συνυφάδες) ξαμολάνε ωραίες καμπανιστές κουβέντες, αλλά ανέξοδα. Σαν πορδές. Εντάξει παιδιά, να ντυθώ Ζορό & να έρθω στο πάρτυ; Αλλά μετά; Άντεστέ μου στην παραπέρα παιδική χαρά, μας ξεκουφάνατε με το γκέω-βαγκέω. Πάνε κι αυτοί. Φτάνω στους εντελώς και πέρα για πέρα αριστερούς, τους παντιέρα ρόσα. Να τους κοιτάξω ναι μέσα στα μάτια, να βροντοκοπήσω μαζί τους τα ταμπούρλα του πολέμου, ν’ ανεμίσω τις σημαίες όλο περηφάνια. Αλλά… πολύ φτώχεια. Φτώχεια κατηραμένη. Καλή η περηφάνια, ναι. Περίκαλη. Αλλά σκέτη; Στο τσουκάλι τίποτα; Ξέρω κι εγώ… θα το αντέξω; Τι να πω! Ένας κόσμος ολόκληρος σε απόγνωση. Όλα τούτα τα σκέφτηκα σήμερα 19/2 που μας είχαν τάξει εκλογές, αλλά κάνανε μια έτσι και το ξεχάσανε. Καλύτερα. Λόγια-πορδές από “υπεύθυνα” χείλη! Πάνε κι οι κόκκινες γραμμές, μονοκοντυλιά. Αλλά καλύτερα. Τι θα έριχνα σήμερα στην κάλπη; τους απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Πώς το λέει εκείνο το άλλο η Δόμνα; σταθείτε να το βρω. “Την τρανή την αποκριά, που γιορτάζουνε τα μ’νιά…”
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.