Αναλύσεις παρά θιν’ αλός
Λοιπόν, το ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση το έχουμε πει, αλλά είναι και ευρέως γνωστό, δεν χρήζει επαναλήψεως. Το ότι η παροιμία συμπληρώνεται με το “Κι η πουτανιά φτιασίδι”, γνωστό και αυτό, ίσως λιγότερο του πρώτου σκέλους (του και αθωοτέρου). Διάφορα τέτοια αναμετρούσα στην παραλία σήμερα την ώρα του καφέ, παρατηρώντας τις αμφιέσεις. Μα και τις μη αμφιέσεις.
Είχα θεωρείο πιάσει καλό, που συνέβαλε στην αφ’ υψηλού θεώρηση των πραγμάτων. Πολλά Μπραζίλ μαγιώ σε κώλους ελληνικούς. Πολλοί κακοί συνδυασμοί. Όχι μόνο στα μαγιώ, ούτε γενικότερα στην ενδυμασία. Κακοί συνδυασμοί… συντροφιάς. Το είπα και στην παρέα, που… ανατέμνουμε συνήθως τα τεκταινόμενα πέριξ και διαπιστώθηκε ομοφωνία.
Οι άνθρωποι φοβούνται να μένουν μόνοι, έστω και για διάστημα μικρόν. Οπότε… συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα.
Κατόπιν έμεινα σιωπηλός για ώρα, τι τις θέλω τις αναλύσεις είπα και αναθεώρησα. Τότε σκέφτηκα… Δεν βαριέσαι. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει! Τα είδα όλα μια χαρά κι έκλεισα το μάτι στην κοπελιά του Μπιτς μπαρ να φέρει τρεις μπύρες παγωμένες. Φάγαμε κρυφά κάτι σαντουιτσάκια υπέροχα που είχαμε μαζί μας, απαγορεύεται να καταναλώνεις προϊόντα πλην όσων το κατάστημα διαθέτει σε τιμές… ονειρεμένες.
Ήταν όμως η θάλασσα τέλεια, το θεωρείο αβανταδόρικο (δεν βρίσκω τώρα την άλλη λέξη), οπότε όλα συγχωρούνται. Α, στον γυρισμό ψωνίσαμε. Άνθη (Καρύσα, η νέα μου αδυναμία και βασιλικούς), ζαρζαβατικά και καρπούζι! Είπαμε: Θέλει καλοπέραση η άτιμη. Για το άλλο, αφήστε.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.