Άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πώς να σας το πω…
Να πάω για καφέ ή να κάνω δουλειές μου στα μαγαζιά; Τα είπαμε; Α, δεν τα είπαμε. Αλλάζω γυαλιά πρεσβυωπίας. Χεστήκατε, το ξέρω, απλά να πούμε κάτι έτσι τάχα σοβαρό.
Τέτοιον καιρό μαζεύαμε στο χωριό τις ελιές, δεν είχα πιο κουραστική δουλειά κι ας λένε Η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί. Κι ύστερα λέγαμε διάφορα παροιμιώδη όπως Φάε λάδι κι έλα βράδυ, τέτοια πονηρούτσικα να ξεπικρίζει μια στάλα το πράγμα. Αφήστε ο καιρός που ήταν πάντα βροχερός και πλατσουρίζαμε στις λάσπες με το ραβδί στο χέρι, όλο το ρολόϊ κοίταζα κι όλο κουβέντα έπιανα στους εργάτες, κάτι θέματα εντελώς πλακατζίδικα, γινόταν τούρκος ο αδερφός μου για την χασομέρια κι όλο με γουρλωκοίταγε. Ο πατέρας μου παρασυρόταν με τις κουβέντες κι ούτε που σκεφτόταν τέτοια νοικοκυρίστικα, όλο πότε θα κάνουμε διάλειμμα για κολατσιό γνοιαζόταν. Τέλος με τα βουκολικά θέματα.
Έριξα μια ματιά στις ειδήσεις χθες, πικράθηκα πάλι. Οι σύντροφοι βαδίζοντας προς την εξουσία, ρίχνουν και καμμιά μαχαιριά συντροφική. Πλάκα έχει τελικά όταν οι αριστεροί αποδεικνύονται ίδιοι ακριβώς με τους αστούς πολιτικούς.
Εαυτούληδες και Σαχλαμαράκηδες.
Τελικά θα συνδυάσω βόλτα, έρευνα αγοράς, ίσως καφέ και ψώνια εβδομάδος.
Απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.