15/12/16… Ξημέρωνε του Αγίου Ελευθερίου…
Κατά την παράδοση οι γκαστρωμένες έπρεπε να μεταλάβουν αυτή τη μέρα για να ελευθερωθούν εύκολα… Αστεφάνωτη ούσα έπρεπε να πάω κάπου που δεν ήξεραν ότι έκανα γάμο πολιτικό για να με κοινωνήσει ο παπάς…
Έβαλα ότι με χωρούσε κ ξεκίνησα με τη μάνα μου για τη Θέρμη… Είχα άλλες δέκα μέρες περίπου μέχρι τη γέννα… Πήγα στον Άγιο Νικόλαο, έκατσα σε μια γωνιά, έκλαψα, προσευχήθηκα, μετάλαβα κ φύγαμε…
…μάνα να με πας στη Γαλάτιστα να δω τα παιδιά πριν γεννήσω… Και πήγαμε… Η αδερφή μου είχε ανάψει φωτιά κ έψησε… Έφαγα τόσο πολύ που θυμάμαι μου είπε… σταματά να τρως, θα γεννήσεις εδώ!!!
Φύγαμε, ήρθαμε στο χωριό, νύχτωσε…
Η νύχτα ήταν διαφορετική… Πόνοι, ανησυχία… Στις 3 τα ξημερώματα έσπασαν τα νερά… Χιόνιζε τόσο πολύ…
Σαν την αυριανή, 4χρονια πριν, ήρθε αυτός… Αυτός που τα άλλαξε όλα…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.