Τρυφερή ημιτέλεια
Χαμένος στην παράνοια του «αυτο-κυνηγητού» παγιδεύομαι
σε τρυφερή ημιτέλεια, κανακεύοντας τους ώμους του εγωισμού μου
Σαν άλλος αυτόχειρας εκούσιας τυφλότητας
αγναντεύω το σώμα λες και χάθηκε μέσα στο είναι
Μπερδεμένος σε διασταυρούμενες ροές
συνειδητού και ασυνείδητου ύπνου
λιμνάζω στην ψευδαίσθηση ατέρμονης εγωπάθειας
Πριν καταποντιστώ σαν τις πόλεις που βομβάρδισαν
κάποιοι ακατανόμαστοι τυχοδιώκτες.
Σαν νήπιο αγκιστρωμένος στην μήτρα της μάνας
αδυνατώ να αντικρύσω την γυμνότητα μου
σαν άλλο σώμα που ξεπηδά από το καβούκι του
η ελπίδα γεννιέται μέσα απ’ το δάκρυ
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.