Το εκμαγείο των σωμάτων

Ο χώρος είμαι, το εκμαγείο των σωμάτων
Εντός μου αποτυπώνεται,
Ένα γυναικείο σώμα που χορεύει εκστατικά
Μ’ αναζητεί παντού μ’ όλο το δέρμα.

Το σώμα του ποιητή σε στάση οκλαδόν
Στην κόγχη της κοιλιάς του καίει μια φλόγα
Στις άκρες των δακτύλων,
Στριφογυρίζουν δέκα μανιασμένα μάτια
Σκληρό τρίχωμα τράγου καλύπτει τη γλώσσα
Κραυγάζει στίχους
Με τις φωνές απωθεί το σκοτάδι
Δημιουργεί χώρο για να επιβιώσουν
Αστραπιαία μια κραυγή κρυσταλλώνεται στη νύκτα.

Το γυναικείο σώμα αραιώνει
Ενώνεται μαζί μου
Ο χώρος είμαι
Αχανείς εκτάσεις μου συμπυκνώνονται
Γίνονται σάρκα.

Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ…» κάνοντας κλικ εδώ!