ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ
Έγινες Ψυχή μου βράχος.
Πάνω σου έπεσε το πάθος.
Στις φουρτούνες, γιά θυμήσου!.
Έπαιξαν πολλοί μαζί σου.
Πού το βρήκες τόσο θάρρος
να σηκώσεις τέτοιο βάρος;
Σε κυλήσανε στο χώμα
μα σύ πολεμάς ακόμα.
Που να πας. Σε κάθε βήμα,
σε κτυπάει κι ένα κύμα.
Νοσταλγείς να γαληνέψεις.
Δεν γνωρίζεις αν θ’ αντέξεις.
Είσαι όμως πρωτοπόρος.
κατά βάθος νικηφόφος.
Ισορροπίες συ κρατάς.
Το σθένος δεν το παρατάς.
Δεν τους έκανες τη χάρη
να σε κλείσουνε στον Άδη.
Αντανακλάς τα κύματα
με προσεγμένα βήματα.
Όταν το κύμα γυρνάει
τελικά αυτούς κτυπάει.
Το κύμα τ΄ αντιμάμαλο
κτυπάει κάθε άμυαλο.
Ετοίμαζε επίθεση.
Πέρνα στην αντεπίθεση,
που από καιρό ετοίμαζαν
αυτοί που σε ατίμαζαν.
Όταν πέσει η αυλαία,
εσύ βγάλε τη ρομφαία.
Θα δούν πως έκαναν λάθος.
Τότε κτύπησε με πάθος.
Κανέναν να μην αφήσεις
μέχρι να τους αφανίσεις.
Κανείς πιά να μην τολμήσει
να δημιουργήσει μίση.
Πειραιάς, Ιούνιος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης