Τι έζησε κάποιος ο οποίος έγινε σκλάβος της συνήθειας επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές; Δεν άλλαξε περπατησιά. Δεν πήρε ένα άλλο μονοπάτι. Τι έζησε κάποιος ο οποίος απέφυγε ένα λάθος. Τι έζησε κάποιος ο οποίος δε τόλμησε να ρισκάρει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα, για να κυνηγήσει ένα όνειρο, έναν έρωτα. Τι έζησε κάποιος ο οποίος δε ταξίδεψε, δε διάβασε, δεν άκουσε μουσική, δε βρήκε σαγήνη για τον εαυτό του.
Τι έζησε κάποιος που δε χόρεψε ζεϊμπέκικο πάνω στους καημούς του. Φοβόμαστε το θάνατο και τον αποφεύγουμε όταν ξέρουμε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το ν’ αναπνέεις.
ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ. ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΕ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ. ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΔΥΟ ΕΡΑΣΤΩΝ ΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ Ο ΚΑΝΕΙΣ. ΜΗ ΠΕΙΣ ΟΧΙ Σ’ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΡΩΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΓΑΠΗ. Η ΠΙΟ ΘΛΙΒΕΡΗ ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ.
Ευχαριστούμε πολύ τον καθηγητή κοινωνιολογίας και ψυχολογίας κ. Δεμιτσάνη, που μας έδωσε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω έργο του.