Θα θελα πάντα μια ζεστή αγκαλιά να έχω
σ όλα τα δύσκολα μέσα σ αυτήν να τρέχω
πάντα ένα χέρι να μ αγγίζει το κεφάλι
να ναι σιμά μου τις νυχτιές στο προσκεφάλι.
Θα θελα αγάπη να χαρίζω και να παίρνω
κι όταν πονώ και σαν κλωνί θα γέρνω
πάντα δυο χέρια τρυφερά να με σηκώνουν
και την ελπίδα στην ψυχή μου να καρφώνουν.
Θα θελα όταν πέφτει το σκοτάδι
να χω στ αυτί μου μιας γλυκειάς φωνής το χάδι
πάντα μια ανάσα να ζεσταίνει το κορμί μου,
ο απαλός ο ήχος της, να ΄ναι η δύναμή μου.
Αυτά τα θέλω, αν θα τα χω,
θαν τα πλούτη
που θα μου χάριζε,
στ αλήθεια, η ζωή ετούτη!!!
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε η Ντόρα Μανατάκη, την οποία και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog της Ντόρας, Dora Manataki – Μουσική, διήγημα, ποίηση, αγαπημένα – Ντόρα Μανατάκη, κάνοντας κλικ εδώ!