Θα ‘ναι τα μάτια σου δυο θάλασσες
κι εγώ καράβι αταξίδευτο,
που ξεκινάει για τ άγνωστο, το απατηλό, το λάγνο.
Θα ’ναι η φωνή σου το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων,
που θα με παρασέρνει
στης αγκαλιάς σου το φιλόξενο ακρογιάλι.
Θα ‘ναι τα χείλη σου τριαντάφυλλα.
Με τ άρωμά τους θα μεθώ.
Με τ άγγιγμά τους θα πεθαίνω.
Θα ναι τα χέρια σου δυο κρίνα.
Χάδι ανοιξιάτικο στη φθινοπωρινή μελαγχολία.
Θα ναι το στήθος σου λωτός.
Λήθη παντοτινή της μοναξιάς
που μ έχει αλυσοδέσει…
Κι αν είσαι όνειρο, παιχνίδι του μυαλού,
μη μ αρνηθείς!
Μη σβήσεις… Μη χαθείς…
Ακόμα λίγο άσε με να σ’ αγαπώ…
Κι ύστερα, σκότωσέ με!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.