Η μαγειρική δεν είναι τέρψη της κοιλιάς… Είναι παράδοση, πολιτισμός, ήθος…
Στην ορεινή ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ κάτι ωραίο ετοιμάζεται… Ανάδειξη του τόπου κ της παραδοσιακής κουζίνας… Ένας τραχανάς, μια πίτα στο καπάκι στην πυροστιά, σαραγλί παραδοσιακό, ρύζι με φιντέ, ρυζόγαλο με γίδινο γάλα… Ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο εικόνες, ήθη κ έθιμα…
Ένα από αυτά είναι της λεχώνας το κέρασμα…
Καθώς η λεχώνα στις Σαράντα μέρες κάνει την Υπαπαντή, πρέπει μετά την ευχή να πάει το μωρό σε τρία σπίτια… Το μωρό το κερνούν ζάχαρη, για ζωή γλυκιά. Καρφιά, να είναι σιδερένιο. Βαμβάκι, να ασπρίσουν τα μαλλιά του στα βαθιά γεράματα. Αυγό, για να αυγατίσει, να κάνει οικογένεια. Μια γωνιά ψωμί, για να γωνιάσει, να κάνει δικό του σπιτικό…
Η λεχώνα τρώει ρύζι με φιντέ, το γνωστό ατζεμ πιλάφι… Το ρύζι βοηθάει στο μητρικό γάλα… Στο χωριό μου τα κρατάμε τα έθιμα… τα αναβιώνουμε…
Ότι δεν το ξεχνάς, δεν χάνεται ποτέ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.