Της μπισκοτιέρας μου το καπάκι έσπασε… Δεν ήθελα να την πετάξω, μου τη χάρισαν οι δύο πιο αγαπημένες μου συμμαθήτριες…
Χθες το πρωί, τα αγόρια μου, τρύπωσαν στον ολάνθιστο κήπο της γειτόνισσας της γιαγιάς της Λένης… Ήταν εκεί και ξεβοτάνιζε… Τους έκοψε κρινάκια… Πρώτη φορά τα μικρά μου, μου έφεραν λουλούδια…
– Που θα τα βάλουμε μαμά;
– Έχω ένα ωραίο βάζο.
– Όχι μαμά, αυτό είναι για τα μπισκοτάκια…
Σμυρνέικα κουλουράκια έφτιαξα το βράδυ… Η απορία τους ήταν γιατί αυτή τη φορά τα κουλουράκια έχουν τέτοιο σχήμα… Και θυμήθηκα την ιστορία που είχα κάποτε ακούσει…
Ξέρουμε άραγε γιατί τα λένε Σμυρνέικα;
Ίσως για τα τόσα αρώματα που κρύβουν μέσα τους… Το σχήμα τους όμως που θυμίζει βαρκούλα, συμβολίζει τις βάρκες που φορτωμένες με ανθρώπους έπαιρναν το δρόμο του ξεριζωμού από τη Σμύρνη…
Όλα τα παραδοσιακά φκιασίδια, όλα τα παραδοσιακά ποιήματα, έχουν από πίσω τους μια ιστορία…
Φτιάξτε αυτά τα κουλουράκια, μαζί με τα παιδιά σας και μιλήστε τους για την Ιστορία μας, τα ήθη και τις παραδόσεις μας…
Η Ελληνική κουζίνα είναι μια Ιστορία από μόνη της… γεύσεις, αρώματα, σχήματα, παράδοση…
Καλημέρα και καλή και ευλογημένη Κυριακή…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.