Σοφέ μου, το τετράσοφο
που σε φωτάει λυχνάρι
νάτανε, λέει, φεγγάρι
και συ είκοσι χρονώ!
Νάτανε τάχα η γνώση σου
με τον αγέρα αμάχη,
για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…
Νάτανε τάχα η σκέψη σου
συρτού χορού τραγούδια
μίαν αγκαλιά λουλούδια
μίαν ιστορία τρελλή.
Τα μύρια που δε γνώρισες
νερό θαν τάειχες μάθει
με δάσκαλο τα πάθη
μ’ ένα κλεφτό φιλί.
Πολύ την καταφρόνεσες
τη ζωή, πανάθεμά τη…
Και τώρα; Είναι φευγάτη
σαν όνειρο πρωινό.
Χειλάκια ανθούν στη γειτονιά
γαρούφαλα στη γλάστρα–
και συ διαβάζεις τ’ άστρα
και το βαθύ ουρανό.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.