Είπα θα αγιάσω αυτή τη βδομάδα την καινούργια, αλλά μα τω θεώ δεν με αφήνεται…
Ξύπνησα στις 5, έκανα καφέ με το Στέργιο, τον ετοίμασα για τη δουλειά, ετοίμασα την τσαντούλα του Θανάση για το σχολείο, τάισα το Μίμη, έκανα τη φακή μου… Η ώρα είναι 6:10… Άνοιξα το φμπ, να ξημερώσει η μέρα… Είχα ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα που με στεναχώρησε και με αηδίασε…
Ψάχνετε, εσείς εκεί στα Βασιλικά να βρείτε φαντάσματα… Ποια είναι αυτή η ΜΑΝΑ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ που είχε ανάγκη για γάλα και για τρόφιμα… Βγάζετε συμπεράσματα. Κοιτάτε περίεργα ανθρώπους… Προσβάλλετε με το οικτρό βλέμμα σας…
Ρε, πάτε καλά;;;
Όλοι κάποια στιγμή μπορούμε να βρεθούμε σε μια άσχημη κατάσταση. Σε μια δύσκολη θέση. Να μην έχουμε γάλα για τα παιδιά μας. Να μην έχουμε ούτε αλάτι να αλατίσουμε το νερό μας. Σαπούνι να πλύνουμε τα ρούχα μας…
Τι σας νοιάζει ποιός και γιατί;;; Αυτοί που βοήθησαν πραγματικά, ούτε που ρώτησαν. Γέμισαν τσάντες. Κρέας, ψωμί, είδη πρώτης ανάγκης, τα σχολικά για τα παιδιά, τα πρωινά τους, τα γάλατα τους, τα ρούχα τους…
ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ…
Δείτε γαμώ το στανιό σάς και λίγο κάτω από την ψηλή μύτη σας. Δώστε το χέρι σας στο συνάνθρωπο σας που έχει ανάγκη να πιαστεί… Αν δεν μπορείτε, τουλάχιστον ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΒΡΩΜΟΣΤΩΜΑ ΣΑΣ… Ανθρωπάκια είστε, κυράτσες με φιρμάτες τσάντες, πλαστικά βυζιά και τζιπ που σας αγόρασαν οι πατεράδες σας… τίποτα παραπάνω. Σας αξίζουν τα τρύπια βρακιά που φοράτε κάτω από τα επώνυμα παντελόνια σας…
Λυπάμαι τόσο πολύ… Ντρέπομαι.
Χαίρομαι όμως γιατί σε ότι κάνω έχω δίπλα μου μια χούφτα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη τους με νύχια και με δόντια και με ένα τηλεφώνημα, απλά κάνουν θαύματα…
Γαμηθείτε λίγο μπας και ξεκολλήσει το μικρό μυαλό σας, αυτό που έχετε τέλος πάντων, το κουκούτσι σας…
Είμαι εξοργισμένη, αλήθεια… Και αυτό δεν μου συμβαίνει συχνά.
Κλείστε το στόμα σας, μη σας πάρει και σας σηκώσει. Τέρατα…
Καλημέρα δεν είπα…
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.