Παλιό λαϊκό τραγούδι
Του μπουζουκιού ο ήχος
δονεί
την οικουμένη.
Των τραγουδιών ο στίχος
φωνή
αναστημένη.
«Όλοι οι ρεμπέτες
του ντουνιά
εμένα μ’ αγαπούνε».
Οι ρεμπεσκέδες
στη γωνιά
με τον τζουρά θα πιούνε.
«Δυο πόρτες
έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα».
Δυο βόλτες
στου κόσμου τη βοή
κι ευθύς το τέλος. Πίκρα!
«Βρέχει φωτιά
στη στράτα μου
φωτιά που μ’ έχει κάψει».
Ανήμπορα
τα νιάτα μου
σ’ ανέχειας την άψη.
«Γεννήθηκα
για να πονώ
και για να τυραννιέμαι».
Σα γύφτισσα
μπρος στον Θεό
χίλιες φορές σ’ αρνιέμαι.
«Τα δυο σου χέρια
πήρανε
βεργούλες και με δείρανε».
Ευθύς τ’ αστέρια
γείρανε
και άγγελο μου στείλανε.
«Σαν απόκληρος
γυρίζω
στην κακούργα ξενιτειά»
και σε όνειρο
μυρίζω
της Ελλάδας γιασεμιά.
«Όταν θα λάβεις
αυτό το γράμμα
εγώ θα είμαι πολύ μακριά».
Θα μεταλάβεις
κι από το κλάμα
θα ‘ναι τα μάτια σου βαριά.