Παράνοια
Καθένας σχίζει ένα κομμάτι ορίζοντα,
Και ράβει μόνος του το στενό του κοστούμι
O ουρανός έχει κατέβει τόσο χαμηλά,
Που δεν χωρούμε πλέον όρθιοι, βαδίζομε σκυφτοί
Στόματα ανοίγουν ξαφνικά στην άσφαλτο,
Ελευθερώνοντας θαμμένες κραυγές,
Και ξανακλείνουν.
Ο πρωθυπουργός κηρύσσει τη χώρα,
Σε κατάσταση απόλυτης παράνοιας
-«Χαρίστε μου μια σάρπα από άνεμο» εκλιπαρεί
Ένας τραπεζίτης του γλείφει τον βολβό του οφθαλμού
Ένας γδαρμένος λαγός περνά με άλματα.
Μέσ’ το κρανίο μου, ικριώματα
Μικροσκοπικοί τεχνίτες,
Οικοδομούν έναν κόσμο χωρίς εξουσίες
Ο παλιός χάνεται μ’ έναν βορβορυγμό,
Στις δίνες των ματιών μου.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.