ΩΣ ΠΟΤΕ
Στενάζει η μάννα
νάβρει το ψωμί
να δώσει στο παιδί.
Ας είναι! Ας είναι!
Ας είναι υπομονή.
Ας είναι! Ας είναι!
Ας είναι υπομονή.
Κουράζετ’ ο πατέρας
Εργάζεται σκληρά.
Μα προκοπή καμμία!
Καμμία! Καμμία!
Ας είναι! Ας είναι!
Ας είναι υπομονή.
Ας είναι! Ας είναι!
Ας είναι υπομονή.
Ίδια πάντα η ρουτίνα.
Κούραση χωρίς ελπίδα.
Μόνο το πικρό ψωμί,
Πικρό ψωμί, πικρό ψωμί.
Μα ως πότε! Ως πότε!
Μα ως πότε, ως πότε
ως πότε υπομονή,
μα ως πότε, ως πότε,
ως πότε υπομονή.
Περνούν έτσι τα χρόνια
με βάρος στην ψυχή.
Δε θάρθουν χελιδόνια
την άνοιξη εκεί.
Μα ως πότε! Ως πότε
μα ως πότε, ως πότε
ως πότε υπομονή,
μα ως πότε, ως πότε
ως πότε υπομονή.
Πειραιάς, Ιούνιος 1995
Γεώργιος Βελλιανίτης
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.