Ολυμπιάδα (Σ’ ένα ταπεινό χωριό)
Σ’ ένα ταπεινό χωριό
της Χαλκιδικής,
όλα είν’ ασήμαντα.
Υπάρχει ακόμα χωρατό
μίας λαϊκής ψυχής
που δονεί τα σύμπαντα.
Αναπαύεται το πνεύμα
του θεού στο χωριουδάκι,
ίδιο μία φάτνη.
Το τουριστικό το ρεύμα
και το παραδάκι
δεν το κάναν ζάφτι.
Στα γαλανά του τα νερά,
στα κορφοβούνια πάνω
αγγέλοι τριγυρνάνε.
Αργά μα σταθερά,
παρέα με το χάρο
οι άνθρωποι γερνάνε.
Είσαι πατρίδα μου Ελλάς
ένας παράδεισος στη γη,
του πνεύματος η αύρα.
Σε βλέπω τώρα να γελάς
μόλο που άνθρωποι στυγνοί
σε παίζουνε στα ζάρια.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.