Ολυμπιάδα (Ένας γαλάζιος ουρανός)
Ένας γαλάζιος ουρανός
ατέρμονος, καθάριος,
θε νά ‘ναι ονείρατου ναός,
του σύμπαντου ο φάρος.
Μία γαλάζια θάλασσα,
άπλετη, ταξιδεύτρα
σέρνει τον ίσκιο -μάλιστα-
σύννεφου η πλανεύτρα.
Ένα νησί, καλό νησί
μπροστά σου για κατώφλι,
από της γης τη δόνηση
γεννήθηκε σαν τσόφλι.
Δυο κύματα κι από κοντά
γοργόνα που ζηλεύει,
για τον Αλέξανδρο ρωτά
αν ζει, αν βασιλεύει.
Δύο κορμιά που με ορμή
σμίγουν αγκομαχώντας,
κάτω απ’ την πατρική στοργή
που δείχνει ο Χολομώντας.
Δυο δάκρυα μου στάλαξαν
στον όρμο αράδα αράδα,
τον κόσμο δεν τον άλλαξαν
σεμνή Ολυμπιάδα.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.