Πώς φεύγουν ένας-ένας οι φίλοι αλλάζοντας το πρόσωπο σε προσωπείο. Αλλάζοντας τη σιωπή. Ιχνογράφησαν τη ζωή μας μ’ ένα θαμπό χαμόγελο της Αγάπης στα χείλη. Δεν κατοίκησαν ποτέ μέσα σ’ αυτή. Δεν υπήρξαν ποτέ.
Σου γύρεψαν ειλικρινά συγγνώμη κι όμως χωρίς να σε κοιτάνε στα μάτια.
Κι Εσύ είναι σα να προχωράς μέσα στην απέραντη μοναξιά αναζητώντας ένα χαμένο έρωτα που επιμένει,
είναι σα να προχωράς μέσα στο απέραντο πλήθος των φίλων αναζητώντας ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια αγκαλιά, ένα αύριο.
Ίσως ήσουν πολύ φιλόδοξος για να σου φτάσει μόνο μια ζωή..
Ευχαριστούμε πολύ τον καθηγητή κοινωνιολογίας και ψυχολογίας κ. Δεμιτσάνη, που μας έδωσε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω έργο του.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.