Ο ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
(ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ)
Θυμάμαι από μικρό παιδί ακόμα,
μέσ στη ζωή προτίμησες την τιμή καί τον κόπο.
Δεν εβρέθηκε ποτέ ούτ ένα στόμα
που να μην πεί γιά σένα καλό λόγο.
Σε ξένα χέρια από τότε δούλεψες
λίγο ψωμί, μία υπόληψη να κερδίσεις.
Βρήκες χίλια δυό εμπόδια. Επάλεψες,
τίμια, υπερήφανα, σαν καλός άνθρωπος να ζήσεις.
Bρέθηκες αρκετές φορές χωρίς στοργή.
Αντίκρυσες πολλών ασυνειδήτων την οργή,
μα πάντα στάθηκες στο λόγο σου πιστός.
Από τη στάση σου έφεγγε της ευπρεπείας φώς!
Πολλούς ανθρώπους γνώρισες καί έμαθες πολλά.
Άλλους καλούς, άλλους κακούς, σαν λέγομε ξύλα στραβά.
Όλα τα εμπόδια μ υπομονή προσπέρασες.
Σούδωσ η τύχη άχυρα. Καί σύ της χαμογέλασες!
Με καλωσύνη στην καρδιά επροχωρούσες.
Με τόσες πίκρες, βάσανα, τα πάντα προσπερνούσες.
Να φτάσεις κεί, ώς της ψυχής το μεγαλείο,
που τόσο λίγοι φτάνουνε απ της ζωής το μεταλλείο!
Συνέχισες το δρόμο σου, μ αγάπη, καλωσύνη.
Δεν έδειχνες βαρειά καρδιά, ούτ άσχημη βιασύνη.
Ήθελες πάντοτε να δίνεις σ όλους τη χαρά,
που τόσο λίγοι ξέρουνε να δίνουνε χωρίς παρά.
Από νωρίς του κόσμου την εκτίμηση,
την έλαβες χωρίς ποτέ να δείξεις περηφάνεια.
Ήθελες να προσφέρεις σ όλους την αγάπη,
μιά που αυτήν σου στέρησε η τρομερή ορφάνεια.
Με τη βοήθεια του Θεού μαζί σου,
οφέλη από τους κόπους σου απέκτησες πολλά.
Καί με το χαρακτήρα σου λές στον κόσμο “θυμίσου”.
Εγώ σου φέρνομαι καλά κι ας φέρθηκες σκληρά!
Τράβα το δρόμο σου παιδί μου τιμημένο,
σ όλους τους άλλους δίνοντας παράδειγμα λαμπρό.
Όπου κι άν βρίσκεσαι, πάντα Kαλή σου Ωρα.
Τέτοιους ανθρώπους λαχταρά να έχει κάθε Χώρα!
Πειραιάς, Ιούλιος 1972
Γιώργος Βελλιανίτης