Το κορίτσι που αγαπώ,
Αλείφει με άχνη υδραργύρου το αιδοίο της
-απόψε την έχει καλέσει κάποιος τραπεζίτης-
Τυφλός από λαγνεία γλείφει το δηλητήριο
Πεθαίνει με σπασμούς,
Σφίγγοντάς του το κεφάλι ανάμεσα στους μηρούς της.
Το κορίτσι μου εισβάλλει στο κοινοβούλιο
Ανεβαίνει στο βήμα, πετά το σουτιέν
Πρωθυπουργός και βουλευτές μένουν ενεοί· και τότε,
Απ’ τα ωραία στήθη δυο κάννες τους πολυβολούν.
Μπόρα ξεσπά
Μέσα απ’ τις σταγόνες που σκάνε στο πεζοδρόμιο
Πετάγονται λιλιπούτειοι αστυφύλακες
Πανικόβλητοι τρέχουν να σωθούν
Το κορίτσι μου τους πατά γελώντας.
Το κορίτσι μου κοιμάται στην αγκαλιά μου
Αίφνης, εκρήγνυται με μιαν εκτυφλωτική λάμψη
Έκπληκτος κοιτάζω το αίμα της στα χέρια μου
Τα κρούσματα πληθύνονται
Παντού στην πόλη ανατινάσσονται σώματα
Κατεδαφίζουν τον παλιό, ετοιμόρροπο κόσμο.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ…» κάνοντας κλικ εδώ!