Ο θάνατος της γλυκιάς μητέρας
Θρηνώ τα μάτια που δεν θα ξαναδώ
Τα χέρια που δεν θα ξανακρατήσω
Κάνω να πιάσω εκείνο το ύφασμα
μπας και η πλάνα μέρα μου έπαιξε παιχνίδια
Του κάκου όμως, δεν θα σε αναστήσω
Πέταξες με ανοιχτά φτερά, μητέρα λατρεμένη
κι είδες όλα τα αθώρητα και δυο φτερούγες σε συνοδεύουν
Πού να σε ταξιδεύει ο Αρχάγγελος, τώρα που ο ήλιος έγειρε στην Δύση;
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.