Ω Μνήμες! αναμνήσεις του χτες,
που ήρθε και σας φώτισε απόψε,
το ολόγιομο φεγγάρι!
Είσαστε κοιμισμένες, και ξεχασμένες,
εκεί στο βάθος του μυαλού, για χρόνια ριζωμένες,
μα να! Τώρα θεριέψατε, αλήθεια ζωντανέψατε,
και την φτωχή μου την καρδιά, απόψε ταξιδέψατε!
Μα τι να πρωτοθυμηθώ, και τι πια να ελπίσω
είναι ανώφελο ξανά, στο παρελθόν να ζήσω,
γιατί το χτες ξυπνά χαρές, μα πόνο πιο μεγάλο
που τα όνειρά μου έθαψα μες’ στο θυμό μου πάνω!
Ολόγιομο φεγγάρι! Μη με κοιτάς απόψε που κλαίω,
το χρώμα σου μη χάσεις, που τα παράπονά μου λέω,
τα μάτια μου θα κλείσω, ώσπου να έρθει η αυγή,
κι’ όταν τ’ ανοίξω υπόσχομαι να κάνω νέα αρχή!
Το ποίημα αυτό μας έστειλε η Παπαγιάννη Ευαγγελία, την οποία και ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.