Ήταν κάποτε μια γριά γυναίκα που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι με την υπηρέτρια της. Επειδή τόσο οι ανάγκες όσο και οι δυνάμεις τους ήταν περιορισμένες, χρησιμοποιούσαν από όλα τα δωμάτια του σπιτιού μόνο δύο. Εκτός από αυτά τα δύο δωμάτια, όλο το υπόλοιπο σπίτι ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, αφού δεν υπήρχε κανείς να αναλάβει τις επισκευές και την συντήρηση του.
Μιας και τα κλειστά δωμάτια δεν τα χρησιμοποιούσε, όπως είπαμε, ούτε η οικοδέσποινα ούτε η υπηρέτρια της, βρήκε την ευκαιρία ένα νεαρό ζευγάρι ποντικιών να «στήσει» εκεί το σπιτικό του. Μην έχοντας κανέναν να τα ενοχλεί, οι δύο ποντικοί ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την διαιώνιση του είδους. Πράγματι, σιγά σιγά, κατάφεραν στα κλειστά δωμάτια του σπιτιού να κατοικούν εκατοντάδες ποντίκια, όλα απόγονοι του ζευγαριού που είχε ανακαλύψει τον επίγειο αυτό παράδεισο.
Μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα περνούσε έξω από το σπίτι ένας γάτος. Βλέποντας την εξώπορτα του σπιτιού ανοικτή, τρύπωσε μέσα και λούφαξε κάτω από το κρεβάτι της κυρίας του σπιτιού. Η γριά γυναίκα, όταν τον ανακάλυψε χάρηκε τόσο πολύ και τον κράτησε κοντά της για να έχει συντροφιά. Ο γάτος αφού ζεστάθηκε αρκετά, άρχισε να κόβει βόλτες μέσα στο νέο του σπίτι. Σε κάποιο από αυτούς τους περιπάτους, τρύπωσε σε ένα από τα κλειστά δωμάτια και βρέθηκε μπροστά στα ποντίκια. Εκείνα, μην γνωρίζοντας τι εστί γάτος, δεν έτρεξαν να σωθούν με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο στομάχι του. Οι εξορμήσεις του φίλου μας έγιναν όλο και πιο συχνές, μέχρι που έφαγε τόσα πολλά ποντίκια όσα δεν έχει φάει πότε κανένας άλλος εκπρόσωπος του είδους του.
Όμως, το πάθημα γίνεται μάθημα, και έτσι τα ποντίκια του σπιτιού κατάλαβαν ότι πρέπει να προσέχουν και να κρύβονται από τον τριχωτό εξολοθρευτή τους. Πέρασαν δύο τρεις μέρες και ο γάτος δεν είχε καταφέρει να βάλει στο στόμα του ούτε ένα τόσο δα ποντικάκι. Καταλαβαίνοντας τι έχει συμβεί, μπήκε σε ένα από τα κλειστά δωμάτια του σπιτιού, σκαρφάλωσε πάνω σε ένα μεγάλο ξύλινο καρφί στον τοίχο και έκανε τον ψόφιο.
Μετά από λίγη ώρα, φάνηκε ένας ποντικός, που μην έχοντας ακούσει τον γάτο να περπατάει, βγήκε από την φωλιά του. Καθώς κοίταζε προσεκτικά, μπας και εμφανιστεί ο εχθρός, είδε τον γάτο σκαρφαλωμένο πάνω στο καρφί. Έχοντας μάθει, όμως, το μάθημα του το ποντίκι, είπε στον γάτο: «Κύρ Γάτε μου, ακόμα και σακί να γίνεις και να σε κρεμάσουν στον τοίχο, εγώ δεν σε πλησιάζω», και τρέχοντας χώθηκε σε μια τρύπα του τοίχου.
Αν θέλετε να διαβάσετε για την ζωή του Αισώπου κάντε κλικ εδώ.