Η νιότη ήταν μονάχα μπόρα σκοτεινιασμένη
που ολίγων ήλιων είδε φως κλεφτάτα εδώ κι εκεί
κι από βροχές και κεραυνούς τέτοιο κακό έχει γίνει
που κόκκινοι στον κήπο μου ολίγοι είναι καρποί.
Κι έφτασα στο χινόπωρο των ιδεών αγάλι,
και πρέπει τη δικέλλα και το φτυάρι να κρατώ,
το χώμα που πλημμύρισε να ξαναμάσω πάλι
που του έσκαψε τρύπες βαθιές σαν τάφους το νερό.
Και ποιος το ξέρει αν τα λουλούδια αυτά τα ονειρεμένα
θα βρουν εδώ σαν αμμουδιά που είν όλα ξεπλυμένα
τη μυστική κείνη τροφή όπου τα ζωντανεύει;
Ω θλίψη, ω θλίψη! Τη ζωή ο καιρός την κρυφοτρώει
κι ο σκοτεινός αυτός εχτρός που την καρδιά μας τρώει
με το αίμα που εμείς χάνουμε αξαίνει και γερεύει!
(μετάφραση Μήτσης Καλαμάς)
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.