Μόλις τ’ αυγά της ζέστανε η κλώσσα
και τα μικρά ετοιμάστηκε να βγάλει,
ένα πουλάκι εσήκωσε κεφάλι
μες το τσόφλι μιλώντας τέτοια γλώσσα:
«Ως πότε εδώ θα μ’ έχουνε κλεισμένο;
καθόλου δεν μπορώ να περιμένω!
Πως; Έτσι τον καιρό μου εδώ θα χάνω;
Εγώ έχω κατορθώματα να κάνω!
Κόκορας βέβαια θάμαι δίχως άλλο,
λοφίο ψηλό, χρυσά φτερά θα βγάλω.
Τη μέρα και τη νύχτα θα στολίσω,
θα φέρνω την αυγή, μόλις λαλήσω
στο φράχτη, στην αυλή, σε κάθε μέρος
στρατεύματα τις κότες θα οδηγώ».
Και τούπε τότε ο κόκορας ο γέρος:
«Στάσου να βγεις παιδάκι μου απ’ το αυγό!»
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.