Όταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι 4 χρόνων, η οικογένειά του εγκαθίσταται στην Αθήνα.
Μαθητής της δευτέρας γυμνασίου το 1970 αποκτά την πρώτη του κιθάρα και με τη βοήθεια μιας μεθόδου πρακτικής εκμάθησης αλλά και του ξαφνικού προσωπικού του πάθους, αρχίζει να μελετά με τις ώρες, «ξεπατικώνοντας» τραγούδια από δίσκους.
Γύρω στα 1973 – 74, με κάποιους από τους συμμαθητές του στο σχολείο δημιουργούν ένα συγκρότημα και μ’ αυτό παίζουν το νεανικό ρεπερτόριο της εποχής. Τα πρώτα του τραγούδια με ελληνικούς στίχους και θέματα -ανάμεσά τους και πολύ γνωστός κατόπιν “Άσωτος υιός”- θα τα γράψει τελειώνοντας το Λύκειο (1976).
Το 1980 οι: Πορτοκάλογλου (κιθάρα, τραγούδι), Τσάκαλος (ντράμς) και Μουστάκης ( πλήκτρα) μαζί με τον Δημήτρη Καλατζή, επίσης παλιό συμμαθητή (μπάσο), δημιουργούν ένα τετραμελές συγκρότημα με ηλεκτρικό ήχο και, με βάση δέκα τραγούδια του Πορτοκάλογλου, κάνουν πρόβες και ετοιμάζουν δοκιμαστικό με στόχο τη δισκογραφία. Το όνομα του συγκροτήματος προϋπάρχει από ένα προηγούμενο ευρύτερο νεανικό μουσικοθεατρικό σχήμα: «Φατμέ». Το Μάιο του 1981 το συγκρότημα θα αρχίσει να ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια και ο πρώτος δίσκος θα βγει στις αρχές του 1982, με παραγωγό τον Τάσο Φαληρέα από την δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ. Λίγο νωρίτερα θ αρχίσουν τις ζωντανές εμφανίσεις τους σε μικρούς «ροκ» χώρους της εποχής εκείνης…
Θ’ ακολουθήσει, αρχές του ’83, ο δίσκος “ΨΕΜΑΤΑ”, αλλά το συγκρότημα θ’ αρχίσει να προκαλεί το ενδιαφέρον ευρύτερων ομάδων με τον τρίτο του δίσκο, το “ΡΙΣΚΟ”, ο οποίος εντάσσεται στις -όχι τόσο διαδεδομένες ακόμα τότε- προσπάθειες για τη δημιουργία ενός “μεικτού” -λαϊκού και, ταυτόχρονα, ηλεκτρικού- “ήχου”. Ωστόσο η πλατιά αποδοχή θα έρθει το ’86, μέσα από τον τέταρτο δίσκο του συγκροτήματος, το “ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ”, με τη συμβολή τραγουδιών όπως το “Καλοκαιράκι” και το “Πες το κι έγινε”, με το οποίο θα συμμετέχει στο δίσκο η Χάρις Αλεξίου. Ωστόσο, με την κυκλοφορία ενός ακόμα δίσκου με καινούργια τραγούδια (“ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ”, 1988) αλλά και ενός “λάιβ” από τις τελευταίες κοινές τους εμφανίσεις (Τίτλος : “ΠΑΛΚΟ”, Μάρτιος 1989) γράφεται ο επίλογος της πορείας του συγκροτήματος.
Στο επόμενο διάστημα ο Νίκος Πορτοκάλογλου, γράφοντας καινούργια τραγούδια, προσπαθεί να χαράξει την δική του, προσωπική πορεία. Με βασικό συνεργάτη τον Γιώργο Ανδρέου, με κατ’ εξοχήν ακουστική ενορχήστρωση και τη συμμετοχή αρκετών λαϊκών μουσικών θα κυκλοφορήσει στις αρχές του ’90 ο δίσκος “ΦΩΝΕΣ”, σηματοδοτώντας ένα καινούργιο προσωπικό πια, ξεκίνημα. Το Δεκέμβρη του 1990, κυκλοφορεί ο δίσκος ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ με μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου και στίχους και ερμηνεία της Αφροδίτης Μάνου. Σιγά σιγά, προσπαθεί να επανασυστήσει ένα καινούργιο γκρουπ μουσικών, για μονιμότερη συνεργασία. Μ’ αυτό το σχήμα, θα ηχογραφήσει το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, το “ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ”, που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του ’92. Στο δίσκο συμμετέχει ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Το φθινόπωρο του ’93, εγκαινιάζει τη συνεργασία του με την δισκογραφική εταιρία “Πολυγκραμ” (κατοπινή “Γιουνιβέρσαλ”) με το δίσκο “ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙΩ”. Το 1995 συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, στην ταινία του “ΑΚΡΟΠΟΛ”. Το λαϊκό τραγούδι “Κλείσε τα μάτια σου” που γράφει και τραγουδά ο ίδιος στην ταινία, γίνεται ευρύτερα γνωστό και πέρα από αυτήν.
Το Μάρτιο του 1996 θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος του που θα γνωρίσει μεγάλη απήχηση και θα βάλει σε νέες βάσεις τη σχέση του με το κοινό. Είναι ο “ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ” -ο τίτλος παρμένος από το πρώτο του πολύ γνωστό κομμάτι- και σ’ αυτόν δουλεύει πάνω στην ιδέα τής εκ νέου παρουσίασης κάποιων παλιότερων τραγουδιών του με άλλους τραγουδιστές.
Η επόμενη δουλειά του θα είναι η μουσική και τραγούδια για την ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα “ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ” που θα κυκλοφορήσει σε δίσκο το καλοκαίρι του ’97, με τίτλο “ΚΡΥΦΤΟ”. Προχωρώντας και πέρα από τα κομμάτια που ακούγονταν στην ταινία, αποτελεί μια νέα προσπάθεια μείξης ακουστικών και ηλεκτρικών οργάνων και γίνεται με τη συμμετοχή τόσο του βασικού γκρουπ του αυτά τα χρόνια, όσο και πολλών καθιερωμένων μουσικών της νέας γενιάς. Έχοντας τους ίδιους βασικούς συνεργάτες – μουσικούς (Τσάκαλο, Μουράτογλου, Αράπη), θα παρουσιάσει στα τέλη του 1999 και την επόμενη προσωπική του δουλειά. Είναι ο δίσκος “ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ”. Στιγμή ωριμότητας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση αμιγώς ηλεκτρικού ήχου, με βασικό “μέσον” ένα τετραμελές γκρουπ.
Η μουσική και τα τραγούδια μιας ακόμα ταινίας του Σωτήρη Γκορίτσα είναι η πιο πρόσφατη μέχρι σήμερα δουλειά του. Τέλη του 2001… Με την κυκλοφορία του δίσκου με την μουσική του ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ, γνωρίζει τεράστια αποδοχή το τραγούδι “Θάλασσά μου σκοτεινή”. Το κομμάτι πλειοδοτεί σε ραδιοφωνικές μεταδόσεις αλλά και ο δίσκος γενικότερα γνωρίζει μεγάλη κυκλοφορία.
Στα τέλη του 2002, με τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων στη δισκογραφία, κυκλοφορεί και κάνει ιδιαίτερη αίσθηση μια συλλογή με τραγούδια από το σύνολο της πρώτης περιόδου του (Τίτλος: Νίκος Πορτοκάλογλου, “Φατμέ” και φίλοι «Υπάρχει λόγος σοβαρός») ενώ επανεκδίδεται σε νέα ιδιαίτερα επιμελημένη, στον ήχο και το πληροφοριακό της υλικό, έκδοση το σύνολο των δίσκων εκείνης της εποχής.
Το 2003, τον βρίσκει στη σκηνή της Μέδουσας, όπου πραγματοποιεί έναν κύκλο εμφανίσεων με μουσικούς συνοδοιπόρους του τον Οδυσσέα Τσάκαλο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Μάνο Πυροβολάκη. Οι εμφανίσεις τους συνεχίστηκαν στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, ενώ το ίδιο καλοκαίρι πραγματοποίησε με το ίδιο σχήμα συναυλίες ανά την Ελλάδα.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2003 ο Νίκος Πορτοκάλογλου γιορτάζει τα 20 χρόνια στη δισκογραφία με μια sold out συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού. Μαζί του εμφανίστηκαν πολλοί και αγαπημένοι συνεργάτες του όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Χάρις Αλεξίου, ο Μανώλης Φάμελλος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Τον Δεκέμβριο του 2003 κυκλοφορεί η νέα δισκογραφική δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου με τίτλο «Δίψα» και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα (μόλις ενός μήνα από την κυκλοφορία του) ξεπερνά τις 20.000 πωλήσεις (χρυσό), ενώ παράλληλα συμμετέχει ως συνθέτης στο δίσκο της Ελένης Τσαλιγοπούλου και ετοιμάζει τις ζωντανές του εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.