Μια μοναδική περιήγηση στην πόλη και τον πολιτισμό των Τρικάλων
Στα πλαίσια περιβαλλοντικού προγράμματος που αναλάβαμε μαθητές της Β’ και Α’ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων, μας ανατέθηκε να φωτογραφίσουμε σημαντικά αξιοθέατα της πόλης μας. Έτσι λοιπόν το πρωί του Σαββάτου 29/11/2011 ξεκινήσαμε με τη συμμαθήτριά μου, Μαρία Γκάζα, για την περιήγησή μας. Ήμασταν οπλισμένες με τις φωτογραφικές μας μηχανές και κυρίως με την καλή μας διάθεση! Σε αυτό συντελούσε και ο θαυμάσιος καιρός, που ευνοούσε τη μετακίνησή μας με τα ποδήλατα και τη λήψη των φωτογραφιών.
Στις εννέα το πρωί δώσαμε ραντεβού με τη φίλη μου στην πλατεία Βουβής. Από εκεί κατευθυνθήκαμε προς το Βαρούσι, την παλιά συνοικία και αρχοντογειτονιά των Τρικάλων. Φτάνοντας στα γραφικά στενά του νιώσαμε σαν να μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή, βλέποντας τα αρχοντικά με τα παραδοσιακά ρόπτρα και τα ’’σαχνισιά’’, δηλαδή τους κλειστούς στεγασμένους χώρους που προεξέχουν από τον κορμό του κτηρίου. Τα παλαιότερα σπίτια είναι χτισμένα το 19ο και κάποια από το 17ο, άλλα καλοσυντηρημένα και ανακαινισμένα και άλλα μισογκρεμισμένα προκαλώντας έτσι συγκίνηση και σκέψεις για τη φθορά του χρόνου, που δεν μπορεί κανείς εύκολα να αποφύγει. Εντύπωση μας έκαναν και οι πολλές εκκλησίες που συναντήσαμε, από τις παλαιότερες των Τρικάλων.
Πάνω από το Βαρούσι δεσπόζει το Φρούριο, το μεσαιωνικό κάστρο της πόλης, το οποίο επισκεφτήκαμε στη συνέχεια. Πρωτοκτίστηκε μάλλον στην κλασική εποχή, και ανακαινίστηκε ριζικά από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό, τον 6ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα είναι ένας θαυμάσιος χώρος αναψυχής και ηρεμίας, με τα δέντρα και τους ήχους της φύσης να μαγεύουν. Μπορώ να πω πως ήμασταν ιδιαίτερα τυχερές, αφού ήταν ανοιχτή η πόρτα του πύργου, στην κορυφή του οποίου υπάρχει το ρολόι. Ας μη ξεχνάμε εξάλλου ότι ο πύργος του ρολογιού είναι το ’’σήμα κατατεθέν’’ της πόλης μας. Από την εσωτερική σκάλα φτάσαμε στην κορυφή, απ’ όπου είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την απέραντη θέα της πόλης μας από τόσο ψηλά. Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε εκεί και το δέος μάς είχε κυριεύσει. Έτσι λοιπόν φωτογραφίζαμε ασταμάτητα, όχι μόνο για την εργασία μας, αλλά και για να κρατήσουμε ζωντανές τις προσωπικές μας αναμνήσεις απ’ όσα βιώσαμε.
Η ώρα όμως περνούσε και έπρεπε να επισκεφτούμε τον επόμενο προορισμό μας, το Κουρσούμ-Τζαμί. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα διατηρημένα τεμένη που υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο, έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Σινάν, που ήταν ελληνικής καταγωγής. Κτίστηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, τον 16ο αιώνα. Εντύπωση μας προκάλεσε ο μεγαλοπρεπής του θόλος, με διάμετρο περίπου 18 μέτρα, ο οποίος είναι μολυβοσκέπαστος. Δυστυχώς, η πόρτα που οδηγεί στο εσωτερικό του Τζαμιού ήταν κλειστή, και έτσι περιοριστήκαμε στη λήψη φωτογραφιών εξωτερικά. Πάντως το κτίσμα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και προκαλεί το ενδιαφέρον κάθε επισκέπτη. Το ίδιο και το μαυσωλείο του Οσμάν Σάχ, κτισμένο περίπου το 1567, με οκταγωνική κάτοψη, που βρίσκεται δίπλα στο Κουρσούμ-Τζαμί. Έξω απ’ το μαυσωλείο καθίσαμε να ξεκουραστούμε λίγο και αναλάβαμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε τη δράση μας.
Με τα ποδήλατά μας δεν αργήσαμε να βρεθούμε στο σιδηροδρομικό μας σταθμό, με την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Αφού φωτογραφίσαμε το κτίριο του σταθμού με τα ωραία του χρώματα και το παλιό μόνιμα σταθμευμένο τρένο, που βρίσκεται απέναντί του, κατευθυνθήκαμε στο Μύλο του Ματσόπουλου, πλάι στον Αγιαμονιώτη ποταμό. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς στη Ελλάδα, που χτίστηκε το 1884 και ήταν ο πρώτος κυλινδρόμυλος στην Ελλάδα και ο μεγαλύτερος των Βαλκανίων. Μας εντυπωσίασε το τετραώροφο κτηριακό συγκρότημα, με την επιβλητική αρχιτεκτονική και την αντοχή του στο πέρασμα των χρόνων. Για ακόμα μια φορά σταθήκαμε τυχερές, αφού εκεί υπήρχε κάποιος υπεύθυνος, ο οποίος μας επέτρεψε την είσοδο στο εσωτερικό του Μύλου. Έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε τις εσωτερικές εγκαταστάσεις, που είναι όλες ξύλινες, αλλά και τα παραδοσιακά μηχανήματα που υπάρχουν μέσα. Νιώσαμε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που υπάρχει στην πόλη μας ένα τέτοιο μνημείο, που εκτός από την ιστορική του αξία, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε σήμερα ένα ξεχωριστό χώρο για ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες.
Φεύγοντας απ’ το Μύλο του Ματσόπουλου και αφού φωτογραφίσαμε με κάθε λεπτομέρεια το πάρκο που τον περιβάλλει, κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης για μια μικρή περιπλάνηση στις καταπράσινες όχθες του ποταμού μας, του Ληθαίου. Περπατήσαμε χαρούμενες και φωτογραφίσαμε το ποτάμι με το νερό να ρέει από τον τεχνητό καταρράκτη και τις πάπιες να κολυμπούν ξέγνοιαστες. Μας προβλημάτισε βέβαια το θέμα της μόλυνσης του Ληθαίου, που διασχίζει την πόλη μας και αποτελεί τον πνεύμονά της. Σκεφτήκαμε πως είναι κρίμα μια τέτοια ομορφιά, που ευνοεί την πόλη, να καταστρέφεται από εμάς τους ίδιους.
Κουρασμένες αλλά γεμάτες από όμορφες εμπειρίες ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας με την επίσκεψη στο χώρο του Ασκληπιείου Τρίκκης, όπου υπήρχε από το 13ο αιώνα π.Χ. ιατροθεραπευτήριο, υγιεινοθεραπευτήριο, κοιμητήριο και ανακλιντήριο. Βλέποντας όσα έφεραν στο φως οι ανασκαφές των αρχαιολόγων, μπορεί να μην καταλάβαμε και πολλά πράγματα, σίγουρα όμως κεντρίστηκε το ενδιαφέρον μας για να μάθουμε περισσότερα.
Στην επιστροφή αναπολούσαμε όλα όσα είχαμε δει από το πρωί. Νιώθαμε μεγάλη ικανοποίηση, αφού τραβήξαμε πανέμορφες φωτογραφίες για την εργασία μας, αλλά πάνω απ’ όλα, επειδή μας είχε δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τα πιο σημαντικά μνημεία της πόλης μας και να απολαύσουμε τις ομορφιές της.
Μαρία-Ευαγγελία Αδάμου
Τμήμα Β1
3ο Γυμνάσιο Τρικάλων