Μάνα! Μια λέξη τόσο μικρή
Πόση δύναμη όμως κρύβει,
Δίνει αγάπη και στοργή
Που στις φτερούγες κλείνει.
Από που και αν προέρχεται
Χρώματος, χώρας, γλώσσας,
Γίνεται καταφύγιο
Σαν των πουλιών η κλώσα.
Για κάθε μία γράφεται
Ξεχωριστή ιστορία,
Είναι οδηγός και στήριγμα
Πόνου κι αυτοθυσίας.
Σαν πρώτη φορά κρατά αγκαλιά
Η μάνα το παιδί της,
Στο θαύμα στέκει εκστατική
Που ήρθε στη ζωή της.
Τον πρώτο ρόλο στο μωρό
Θα έχει η μητέρα,
Με αγάπη αγνή κι αληθινή
Γλυκιά σαν ζαχαριέρα.
Αγάπη χωρίς όριο
Έχει για τα παιδιά της,
Πίκρες όμως και βάσανα
Γεμίζει η καρδιά της.
Με γέλια και με δάκρυα
Είναι η κάθε στιγμή της,
Στολίδι είναι μοναδικό
Η τόση υπομονή της.
Η μάνα αέναη πηγή
Της προσφοράς κι αγάπης,
Είναι οπαδός στα τέκνα της
Πάντα και συνεργάτης.
Οι συμβουλές πολύτιμες
Πάντα θα τα στηρίζουν,
Σαν θησαυρός για τα παιδιά
Στο νου τους θα γυρίζουν.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε η Ναταλία Μίτσιου, την οποία και ευχαριστούμε πολύ!