Κάλαντα των Φώτων Κάσου – Α΄ Εκδοχή
Δεν είν’ ετούτη η εορτή ωσάν τη περασμένη,
μόνο η μέρα η φρικτή η δοξολογισμένη,
που οι παπάδες πορπατούν με το σταυρό στο χέρι,
και μπαίνουν μες τα σπίτια σας και λεν’ του Ιορδάνη,
βοήθεια να έχετε τον Μέγα Ιωάννη.
Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον Τάφο,
Εκεί δενδρί δεν ήτανε δενδρί εξεφυτρώθη,
το δέντρο ήτο ο Χριστός η ρίζα η Παναγία,
και τα περικλωνάρια του αγγέλοι και αρχαγγέλοι.
Ω Μιχαήλ Αρχάγγελε που παίρνεις τα σελένια,
δώσε μου τ’ αργυρά κλειδιά, τ’ αργυροκουδουνάτα,
να μπω εις τον παράδεισο να πιώ νερό δροσάτο,
να πέσω ν’ αποκοιμηθώ στη λεμονιά από κάτω.
Να δω και τον Αρχάγγελο τον φοβερό τρομάτο,
που καμπανίζει τις ψυχές αμαρτωλών και δικαίων,
εκεί που πάει ο δίκαιος είναι πλατιά στρωμένα,
με ρόδα και τριαντάφυλλα με άνθη στολισμένα.
Εκεί που πάει ο αμαρτωλός έδερνε το κορμί του,
με πέτρες και με σίδερα ως τα να βγει η ψυχή του,
Η Παναγιά, η Δέσποινα στέκει παρηγοριά του,
σιώπα εσύ αμαρτωλέ μη δέρνεις το κορμί σου,
και εγώ είμαι η εύσπλαχνη και σώζω την ψυχή σου.
Κάλαντα των Φώτων Κάσου – Β΄ Εκδοχή
Δεν είναι τούτη η γιορτή ωσάν την περασμένη,
μόνον η μέρα η φρικτή η δοξολογημένη,
που οι παπάδες πορπατούν με το σταυρό στο χέρι,
και μπαίνουν μες τα σπήλαια και λεν τον Ιορδάνη.
Βοήθεια να έχετε τον Μέγαν Ιωάννη.
Κάτου στα Γεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφον,
εκεί δένδρον εν ύπηρχε, δένδρον εξεφυτρώθη,
στη μέση κάθετ’ ο Χριστός, στην άκρα η Παναγία,
και τα περικλωνάρια του Αγγέλοι κι Αρχαγγέλοι.