Οι τελευταίες ημέρες
Σ’ αυτή την πόλη ποτέ δεν βρέχει
Ένα άλογο ωρθωμένο στα πίσω πόδια,
Τρώγει τα σύννεφα.
Μ’ έναν παρατεταμένο πόρδο ο πρωθυπουργός,
Διαγράφει στους αθέρες ανεξέλεγκτη πτήση
Το συρρικνωμένο δέρμα πέφτει στα Εξάρχεια
Κόρακες βγαίνουν μέσα απ’ τους ανθρώπους.
Χορεύω με δυό φίλες μου σουίγκ στο Φλοράλ
Τ’ άστρα βλέπουν την ίδια τους την λάμψη απ’ τα μάτια μας
Καταλήγουμε σ’ ένα παγερό ξενοδοχείο
Είμαστε καυλωμένοι· τα μουνιά τους αχνίζουν
Τα σώματα δεν αντέχουν την παγωνιά της ύπαρξης
Φτιάχνουν γύρω τους το κουκούλι του κόσμου.
Τακ-τακ ένας τυφλός με το ραβδί ξυπνά,
τους θαμμένους κατ’ απ’ τα πεζοδρόμια ποιητές
Ανασηκώνουν τις πλάκες και βγαίνουν.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!