Από τις πιο δύσκολες μέρες στους φούρνους τους παραδοσιακούς, ήταν η μέρα της λαγάνας…
Άγχος, κόπος, πολύ σουσάμι παντού, κάψιμο στις λαμαρίνες, ζύμωμα, φούσκωμα, πάνιασμα, δεύτερο φούσκωμα, απαιτητικό ψήσιμο, στόλισμα,…
Λαγάνες παραδοσιακές, λαγάνες με ελιές, λαγάνες με ρίγανη, λαγάνες με ντομάτα και πιπεριές…
Από τη νύχτα οι αρτοπαρασκευαστές ξεκινούσαν τον αγώνα… Μια ιεροτελεστία… Κύριο συστατικό η αγάπη και η πολύ ζέστη…
Και καθώς ξημέρωνε ξεκινούσε η ζήτηση… ουρά έξω από το φούρνο… όλοι την ήθελαν ζεστή και τραγανή… και έτσι και την έπαιρναν…
Να φάνε στο πρωινό τούς και μετά συνοδεία στο σαρακοστιανό τραπέζι…
Μια μέρα ιδιαίτερη, ξεχωριστή… μια μέρα μέσα στο χρόνο… Με πολλές ευχές και χαρά… Μέρα ξεχωριστή…
Τα τελευταία 5 χρόνια όλα αυτά έγιναν μια γλυκιά ανάμνηση…
Η κούραση, οι μυρωδιές, οι γεύσεις… μα πιο πολύ η συναδελφικότητα… εκεί που ο ένας βοηθούσε τον άλλο για να βγει εύκολα και γρήγορα η δουλειά…
Να προτιμάτε τους μικρούς φούρνους, αυτούς που δίνουν αξία και σεβασμό σε ανθρώπους και προϊόντα…
Μέρα καλή γεμάτη φως και χαρά…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.