Η άγ(ρ)ια νύκτα των εξεγερμένων

Τα πρόσωπα των παιδιών σχίζονται
Ογκώδη μάρμαρα προβάλλουν από μέσα
Τα εξορύσσουν απ τα σπλάγχνα τους
Για να οικοδομήσουν τη νέα πόλη.

Μπροστά μου τρέχει μία καλλίπυγος επαναστάτις
Καταφεύγουμε λαχανιασμένοι στα Προπύλαια
-«Ποιά εισαι; Βγάλε τη μάσκα» της ζητώ
Κατεβάζει το blue jean· «φίλησέ μου το» αξιώνει
Της λείχω το αιδοίο κοιτάζοντάς την κατάματα
Μέσα από την αντιασφυξιογόνο μάσκα,
Ακούγεται βαθιά η αναπνοή της.

Κραάκ! μια πέτρα σπάζει το κάτοπτρο του νου
Το είδωλο του κόσμου κερματίζεται
Μυριάδες απαστράπτοντα κρύσταλλα στροβιλίζονται
Ένα αηδόνι βρυχάται,
Προσδίδοντας πρωτάκουστο νόημα στον κόσμο.

Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!