Καθώς σκέφτομαι τον Άγιο Χαράλαμπο, όλη μου η ζήση ανατριχιάζει…
Στην καρδιά μου είναι Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ… φύλαξε και γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος…
Τα τελευταία χρόνια στην Περιστερά έγινε ένα όμορφο ξωκλήσι…
Η εκκλησία προσφέρει γεύμα αγάπης μετά το πέρας Της Θείας Λειτουργίας… Τα σπιτικά που έχουν τάμα κάνουν Υψώματα, Αρτοκλασίες… Κρασί, λουκούμια, χαλβά, γλυκά… Αν η μέρα έχει νηστεία βράζει η εκκλησία φασουλάδα αν όχι γίνεται ο παραδοσιακός πατσιάς… Και μένουν όλοι και τρώνε εκεί αφού βγει ο παπάς και ευλογήσει τα καζάνια…
Φέτος, λόγω συνθηκών όλα είναι διαφορετικά όπως και σε όλες τις γιορτές μας…
Ας βάλει Ο Άγιος Το Χέρι Του σαν γιατρός που Είναι, να φύγει αυτό το κακό που μας στερεί ζωή και ανθρώπους…
Χρόνια πολλά σε όλους…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.