Ο Φρανθίσκο Γκόγια, γεννήθηκε στο Ισπανικό χωριό Φουενδετόδος στις 30 Μαρτίου του 1746. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιχρυσωτής. Όταν ο Γκόγια ήταν 14 ετών, η οικογένεια του έφυγε από το Φουενδετόδος και εγκαταστάθηκε στη Σαραγόσα. Εκεί ο Γκόγια γράφτηκε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του ζωγράφου Χοσέ Λουθάν Μαρτίνεθ. Κοντά στον Μαρτίνεθ έκανε τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα αντιγράφοντας πολλές γκραβούρες, εξασκώντας έτσι το ταλέντο του.
Το 1770, σε ηλικία 24 ετών, ο Γκόγια βρέθηκε στην Ρώμη όπου συνέχισε να ζωγραφίζει εξελίσσοντας την τεχνική του. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στη Σαραγόσα όπου άρχισε να δέχεται τις πρώτες παραγγελίες για πίνακες του. Σιγά σιγά άρχισαν να αυξάνονται τόσο η φήμη όσο και τα χρήματα που κέρδιζε από την εργασία του. Την ίδια περίοδο παντρεύτηκε την Χοσέφα, η οποία ήταν αδερφή του φημισμένου ζωγράφου Φρανθίσκο Μπαγιέ.
Το 1774 έφυγε από τη Σαραγόσα και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη. Στην Ισπανική πρωτεύουσα εργάστηκε μαζί με τον Μπαγιέ στην δημιουργία σκίτσων 
πάνω στα οποία βασίστηκαν ταπετσαρίες που κόσμησαν βασιλικά ανάκτορα. Πέντε χρόνια μετά, το 1779, ο βασιλιάς της Ισπανίας ανάθεσε στον Γκόγια να ζωγραφίσει ένα πίνακα για τον ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην Μαδρίτη. Ένα χρόνο αργότερα ο ζωγράφος είναι πλέον διάσημος και δέχεται πλήθος παραγγελιών. Το 1785 διορίζεται αναπληρωτής διευθυντής ζωγραφικής στην Βασιλική Ακαδημία. Εντωμεταξύ η γυναίκα του έχει φέρει στον κόσμο έξι παιδιά, από τα οποία δυστυχώς τα τέσσερα έχουν πεθάνει. Σε πολλά έργα του Γκόγια, αυτής της περιόδου, απεικονίζονται παιδιά, ίσως λόγω του θανάτου των δικών του.
Την περίοδο που ακολουθεί, ο ζωγράφος αρχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Παρόλα αυτά συνεχίζει να εργάζεται πυρετωδώς έως το 1792 όπου αναγκαστικά πλέον, πηγαίνει στην Ανδαλουσία προσπαθώντας να ξεκουραστεί και να αναρρώσει. Το καλοκαίρι του 1739 θα επιστρέψει στην εργασία του έχοντας όμως χάσει εντελώς την ακοή του.
Δύο χρόνια μετά, το 1795, γίνεται διευθυντής ζωγραφικής στην Βασιλική Ακαδημία της Μαδρίτης. 
Αντιμετωπίζοντας και πάλι κάποια προβλήματα υγείας, το 1798 θα παραιτηθεί από την θέση του στην Ακαδημία αλλά δεν θα πάψει να ζωγραφίζει ούτε στιγμή. Αν και ήταν πλέον ο Πρώτος Ζωγράφος της Βασιλικής Αυλής, θα αποποιηθεί αυτή του την ιδιότητα έως το 1814 όπου ο Φερδινάδος Ζ θα ανέβει ξανά στον θρόνο της Ισπανίας, τον οποίο είχαν καταλάβει οι Γάλλοι. Το διάστημα της Γαλλικής κατοχής, έχει πεθάνει η γυναίκα του Γκόγια και ο μόνος εν ζωή από την οικογένεια του είναι πλέον ο γιος του Χαβιέρ.
Το 1815 αν και δεν είναι πλέον πολύ δημοφιλής στην Αυλή του Φερδινάδου, λαμβάνει ένα ποσό από το Στέμμα ως ανταμοιβή για το γεγονός ότι δεν εργάστηκε για τους Γάλλους κατακτητές. Η επιδείνωση της υγείας του θα τον αναγκάσει, το 1819, να εγκατασταθεί στην επαρχία και συγκεκριμένα στον Άγιο Ισίδωρο. Η άσχημη κατάσταση της υγείας του συνοδεύεται και από την άσχημη ψυχολογική του κατάσταση εκείνη την εποχή.
Το 1824 φεύγει από την Ισπανία, συγκρουόμενος με την πολιτική κατάσταση της χώρας, και πηγαίνει στην Γαλλία. 
Εκεί συνεχίζει να εργάζεται, παρόλο που η υγεία του επιδεινώνεται συνεχώς. Δύο χρόνια θα μείνει στην Γαλλία και το 1826 θα επιστρέψει στην Μαδρίτη. Εκεί θα μείνει για μικρό χρονικό διάστημα και κατόπιν θα ξαναφύγει για την Γαλλία όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 16 Απριλίου του 1828.
Ο Γκόγια αναμφισβήτητα είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Ορισμένοι ίσως δεν γνωρίζουν ότι εκτός από την ζωγραφική, ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία και με την χαρακτική. Ορισμένες χαλκογραφίες του συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα έργα της τέχνης αυτής.