Μι ‘ ντ’ χαψούδα του ψουμούδ, σφούξσι του πιατούδ…
Του φαγητού η ώρα ιερή… Αναβάλλεται όμως…
Να τελειώσουμε κι αυτό, να τελειώσουμε κι εκείνο, να πλύνουμε τα κρεμμύδια, να βγάλουμε τα πράσα, να καθαρίσουμε τα σέλινα…
…θα φάμε;
…όχι ακόμα…
…λίγο να σκαλίζουμε… να πάμε να σκεπάσουμε, να μάσουμε τα μπάμπαλα… να φορτώσουμε…
Κι έρχεται η ώρα… ανάβει το πετρογκάζι να ζεστάνει το φαΐ… ότι κι αν είναι αυτό, την ώρα εκείνη, είναι το πολυτιμότερο, το πλουσιότερο γεύμα…
Η πείνα φέρνει όρεξη πολύ…
Η πείνα που προκλήθηκε από τον κάματο…
…..κι απολαμβάνεις πολύ την τελευταία σου μπουκιά…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.