Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Επιτέλους, αξιώνομαι να σας γράψω και σας μεταφέρω εικόνες θλίψης από την Ινδία. Ο κορωνοϊός είναι σε έξαρση. Τα ορφανοτροφεία βρίσκονται σε κόκκινη ζώνη με πολλά κρούσματα και θανάτους. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Με εκατομμύρια αστέγους στα πεζοδρόμια, κάτω από γέφυρες και σε καταυλισμούς χωρίς στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, δεν θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο. Με το πολύμηνο λοκντάουν εκατομμύρια άνθρωποι μεροκαματιάρηδες χωρίς δουλειά λιμοκτονούν στην κυριολεξία και πεθαίνουν. Αυτούς δεν τους μετρούν… τραγική η κατάσταση.
Τα παιδιά των ορφανοτροφείων μας, όμως, είναι όλα καλά, καθώς είναι απομονωμένα τελείως. Απαγορεύονται επισκέψεις, ούτε το βοηθητικό προσωπικό έρχεται. Τα παιδιά κάνουν όλες τις δουλειές. Ο ανεφοδιασμός τροφίμων σωστός μαραθώνιος, αλλά, δόξα τω Θεώ, τα καταφέρνουμε. Δεν πεινούν. Τα σχολεία είναι κλειστά. Τα μαθήματα γίνονται διαδικτυακά, αλλά με πολλές δυσκολίες. Το ηλεκτρικό κόβεται συνέχεια, δεν μπορούν να φορτισθούν τηλέφωνα και υπολογιστές, και η σύνδεση στο ίντερνετ είναι κακή, ειδικά στην περιοχή μας εκτός Καλκούτας.
Και σαν να μην έφτανε ο ιός και το λοκντάουν, ένας κυκλώνας σάρωσε και διέλυσε τα πάντα στην Καλκούτα. Και εμείς έχουμε πολλές ζημιές, πολλά δένδρα που χόρταιναν με φρούτα τα παιδιά μας ξεριζώθηκαν, υδρορροές έσπασαν, με κλειστά παράθυρα η μανία του αέρα έσπαγε τα τζάμια με αποτέλεσμα να πλημυρίσουμε μέσα στη νύχτα χωρίς ηλεκτρικό. Τα ηλιακά θερμοσίφωνα και ντεπόζιτα νερού όλα ξηλώθηκαν, έσπασαν, τα σήκωσε o αέρας και τα ταξίδεψε, δεν ξέρω πού. Ανεκδιήγητα, αλλά δοξάζουμε τον Θεό που είμαστε υγιείς, γιατί 100 ψυχές χάθηκαν στην Καλκούτα αυτή τη φοβερή νύχτα 20 προς 21 Μαΐου. Ανυπολόγιστες οι ζημιές και ο ανθρώπινος πόνος.
Τέτοιο κακό δεν είχαν ξαναδεί τα μάτια μου τόσα χρόνια στην Ινδία σε προηγούμενους κυκλώνες. Τα πράγματα στην Ινδία δεν είναι εύκολα. Συγκοινωνίες, υπηρεσίες, ταχυδρομεία, μαγαζιά, τα πάντα κλειστά από τα μέσα Μαρτίου μέχρι 30 Αυγούστου. Οπότε μέχρι τότε δεν δίνουν βίζα, ούτε υπάρχει πτήση για Καλκούτα. Ελπίζω τον Σεπτέμβριο εξομαλυνθεί η κατάσταση και να μπορέσω να επιστρέψω. Μακάρι να βοηθήσει ο Θεός και όλα να έρθουν κατ’ ευχήν. Η αγάπη του Θεού παραχωρεί πολλές δοκιμασίες. Τι να πω; Και τα καλά δεχούμενα και τα άσχημα…
Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο και δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων ας μας ελεεί. Εγώ από εδώ είμαι καθημερινά σε επικοινωνία με την Ινδία και συντονίζω τις δουλειές. Βέβαια, στη Μονή το ίντερνετ δεν είναι καλό και δυσκολεύομαι. Προσπαθώ επίσης τώρα να απαντήσω σε εκατοντάδες αναπάντητα e-mails, που στην Ινδία δεν είχα χρόνο ούτε να τα διαβάσω, και να επισυνάψω αποδείξεις δωρεών. Η ιεραποστολική εργασία δεν σταματά ποτέ…
Τέλος, θα ήθελα και πάλι να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για την αγάπη σας και την συνεχή βοήθεια της Αδελφότητας, παρ’ όλο που η ίδια, λόγω του φόρτου εργασίας, των περιστάσεων και της έλλειψης χρόνου, αδυνατώ να ανταποκριθώ, ως όφειλα, στην αλληλογραφία και την αποστολή άρθρων και φωτογραφιών. Αποστέλλω τις ολόθερμες ευχαριστίες μου προς όλους τους φίλους και δωρητές της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής. Να εύχεσθε!
Μετά τιμής και αγάπης Χριστού
αδελφή Νεκταρία
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο Τεύχος 250 του περιοδικού “Εξωτερική Ιεραποστολή” της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής!