Δεν είναι μόνο τα χρόνια και η στέρηση…
Ούτε οι εμμονές
που εφορμούν και καταλαμβάνουν
εκείνες τις μύχιες γωνιές του μυαλού
τις ξεχασμένες ατραπούς
που αρχίζουν από το πουθενά
και τελειώνουν στο τίποτα.
Δεν είναι που ιδέες
και λόγοι ριζοσπαστικοί αναδεύονται
απαιωρούνται και εφορμούν
κακόσχημα τατουάζ
προκλητικοί αγκυλωτοί άγγελοι
γονυπετούσες παρθένες
έτοιμοι να επιτεθούν
να επιβληθούν
να καθορίσουn της αξίας το μέγεθος
και την «αγυρτεία της Ιστορίας»
Είναι και οι άνθρωποι
που θέλουν να παλέψουν
αυτά για τα οποία δεν παλέψανε ποτέ,
γυναίκες και άντρες με ορμόνες αμφίδρομες
και παραφορτωμένες ενοχές
“ενοχοφυλοφυλικών” συναισθημάτων.
Είναι και τα παιδιά,
κυρίως τα παιδιά,
που μεγαλώνουν και γερνούν
μέσα σε μια μέρα
μέσα σε μια στιγμή,
σε ένα δευτερόλεπτο!
Όσο κρατάει
η διαδρομή της βολίδας
μέσα απ’ τους προδιαγεγραμμένους
διαδρόμους του μυαλού μας…
Όσο κρατάει
μια δόση διαφυγής και επιβίωσης…
Όσο κρατάει μια μπουκιά αίμα
που ξεραίνεται στα χείλη μας…
Εξάλλου, σε τι μπορεί να διαφέρει αυτή
από την άλλη «νάρκη»;
Την ίδια μουσική επένδυση
επέλεξαν οι παραγωγοί.
Οι σκηνογράφοι με την ίδια επιμέλεια
«ύψωσαν τείχη»
και οι ομάδες τον χειροκροτητών
των υμνωδών και των κηδεμόνων
ούτε κατά κεραία παρεξέκλιναν…
Σημάδεψαν blindfolded
κατευθείαν στην καρδιά
και βρήκαν στόχο
το πικρό έθιμο του καθημερινού θανάτου.
Χτύπησαν περισσότερο από συνήθεια
και λιγότερο από ανάγκη δικαίωσης ή οργή.
Ποιος είναι εκείνος που καθορίζει,
εξάλλου, τα όρια;
Ποιος είναι εκείνος που είπε
«μ’ αυτήν την κόλαση τελείωσα…
Ώρα να επισκεφτώ και τη δικιά μου;»
Πάνω στο σαρακοφαγωμένο μάρμαρο
με το φαιό αποτύπωμα του εμαγιέ ποτηριού
και τη λαδόκολλα με τους «λογαριασμούς»
του μέλλοντος μας,
οι dealers μοιράζουν ξανά
τη σημαδεμένοι τράπουλα «ημών απόντων»
Με το πρώτο κιόλας σφύριγμα του επιστάτη
θα παραταχτούν οι καθημερινοί «εθελοντές»
βουβοί πίσω από την γραμμή με την κιμωλία…
Κι η αιμοδοσία θα κρατήσει αιώνες…
Από την ποιητική συλλογή “ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΚΤΗ”
που κυκλοφορεί από τις “ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ”