Μερικά έμειναν όπως ήταν στις ντουλάπες. Τ’ άλλα τα μοίρασα όπως έπρεπε σε μια μάταιη εμμονή μου ότι υπάρχεις. Δεν θα ζήσω συμβατικά μαζί τους. Αφού δεν είσαι εδώ για να μ’ αγαπάς. Φυσικά και ονειρεύομαι. Ζητάω την άδεια του ονείρου πριν ελπίσω. Θέλω να γράψω στο τοίχο του: Μην ελπίζεις. Μη προσδοκάς. Άλλη στροφή ετοίμαζε η ψυχή κι άλλη μπόρεσε το σώμα. Η Ευτυχία είναι μια πολύ θλιμμένη λέξη. ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑ.
Ευχαριστούμε πολύ τον καθηγητή κοινωνιολογίας και ψυχολογίας κ. Δεμιτσάνη, που μας έδωσε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω έργο του.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.