ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
Αναβρασμός! Μέσ στην ψυχή μας, μέσ στη ζωή μας.
Αμηχανία! Ποιά η επόμενη, η κίνησή μας.
Υπάρχει ένταση. Ως και στο σπίτι μας. Για μίλησέ μου.
Ποιό είναι το σήμερα. Ποιό θάναι τ αύριο. Απάντησέ μου.
Τι βλέπεις γύρω σου. Παντού συντρίμμια, όλο ναυάγια.
Λίγοι το βλέπουνε. Όλοι τα δέχονται, ωραία κι άγια.
Απατεώνες, σε κάθε βήμα σου, δίνουν και παίρνουν.
Καταστροφή! Με το χαμόγελο, τη φρίκη σπέρνουν.
Ναρκωτικά! Αυτό το βάσανο, θάνατο φέρνει.
Ψυχές αφύλακτες. Σαν καλαμιά, ο αέρας δέρνει.
Τίποτα όρθιο! Δεν έχει μείνει πέτρα στην πέτρα.
Κανείς δεν έβλεπε, πώς χρειαζότανε, να πάρει μέτρα.
Μέτρα στο σπίτι του, στον εαυτό του, στην Κοινωνία.
Όπου χρειάζοταν, νάχε τον έλεγχο και τα ηνία.
Παντού ληστεύουνε. Μέσ στη ζωή μας μπήκαν οι κλέφτες.
Θεό δεν έχουνε. Μικροί – μεγάλοι, γίνανε ψεύτες.
Όλοι μπερδεύτηκαν. Σα να συνέβαιναν, σ άλλον πλανήτη.
Ήταν θεόστραβοι. Ούτε που έβλεπαν πέρ απ τη μύτη.
Βλέπαν το πρόβλημα. Μικρό ή μεγάλο, στο άρπα – κόλλα.
Το γυροφέρνανε. Να λυθεί μόνο του. Φάγαμε φόλα.
Θέλανε πρόοδο. Κόπτονταν όλοι τους για επιτυχία.
Ζούσαν στον κόσμο τους. Κι έτσι μας φέρανε τη δυστυχία.
Τα ήθη χάθηκαν. Αυτός ο πλούτος, πέρ απ το χρήμα.
Είτε το θέλησαν, είτε αδιαφόρησαν, μεγάλο κρίμα.
Παντού ερείπια. Μπροστά σου πίσω σου, όπου γυρίσεις.
Αφού είναι σίγουρο. Πως ό,τι σπείρεις, θε να θερίσεις.
Πειραιάς, Μάρτιος 1998
Γεώργιος Βελλιανίτης