Το σώμα μου εξοργίζεται τόσο,
Που ξαφνικά αποσπάται απ το χώρο,
Αποκαλύπτοντας μια χαίνουσα άβυσσο,
– ένα φωτεινό άνοιγμα με το περίγραμμά του.
Τρόμος απλώνεται στην πόλη
Η οπή αναρροφά τον κόσμο
Η ανυπαρξία φουσκώνει τις κοιλιές και σκάει.
Συναντώ το Νίκο και καταφεύγουμε στο μετρό
Στις αποβάθρες εκατοντάδες άνθρωποι κοιμώνται
Ανάμεσά μας ξαπλώνει η υπουργός τάξεως
-«Η άβυσσος που είδες, είναι ο εαυτός σου,»
ψιθυρίζει τρίβοντας το πέος μου στο μουνί της
Ο Νίκος πίσω της τη γαμεί σιωπηλά.
Το σώμα μου φωλιάζει στη ρωγμή
Από μέσα του βγαίνουν οι φλέβες
Κατέρυθρες πάλλονται στη νύκτα
Τον σφυγμό αφουγκράζονται οι λέξεις, κι ουρλιάζουν.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!