Δέντρο για ακόμα μια χρονιά δεν στολίσαμε… μάλλον στολίσαμε, το κρατήσαμε μια νύχτα κ την επόμενη μέρα αφού το τούμπαρε 4 φορές το μικρό το Μητσάκι (2.5), το ξεστολίσαμε και ξεμπερδέψαμε…
Ο μεγάλος όμως (4) πληγώθηκε βαθιά… Κ έτσι έταξα να φτιάξουμε κέικ δεντράκια κ να τα στολίσουμε…
Τα φτιάξαμε, τα ψήσαμε κ τώρα τον περιμένω να ξυπνήσει να τα στολίσουμε…
Το τάξιμο όμως δεν θα μπορούσα να το πραγματοποιήσω, αν δεν μου έστειλε η αγαπημένη μου φίλη Θέκλα τις φορμίτσες… Είναι ωραίο να έχεις φίλους που να σε νοιάζονται κ να σε αγαπούν…
Είναι μέρα που όλα τα σπιτικά μυρίζουν όμορφα… ας χαρούμε του σπιτιού μας τη θαλπωρή κ ας σκεφτούμε πώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα απ’ όλα αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα…
Ας είμαστε μέσα… Ας είμαστε υγιείς κ ασφαλείς…
Άλλωστε τόσο ασφαλής ήταν ο μικρός Χριστούλης μας μέσα στην αχυρένια Του Φάτνη… χωρίς πολλά πολλά…
Σας αγαπώ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.